Celem tej książki jest zbadanie wybranych jednostek i konstrukcji gramatyki hiszpańskiej, które stwarzają problemy z rozgraniczeniem. Jest to praca zbiorowa, składająca się z dziewięciu rozdziałów podzielonych na trzy części: I.
Granice wewnątrzmorfologiczne; II. Granice między morfologią a składnią; III. Granice między konstrukcjami składniowymi.
Zjawiska wybrane jako obiekty badań albo stanowią problemy demarkacyjne, które można uznać za klasyczne w gramatyce hiszpańskiej (takie jak przysłówki w umyśle lub klauzule przysłówkowe), albo stanowią problemy granic między jednostkami lub konstrukcjami, którym poświęcono niewiele uwagi w literaturze specjalistycznej (takie jak na przykład przysłówki zgodne). Dla każdego wybranego zjawiska przedstawiono problemy gramatyczne, jakie ono rodzi, oraz omówiono główne propozycje analizy opracowane w literaturze, aby dostarczyć czytelnikowi argumentów na poparcie każdej z alternatywnych analiz.
