Prezydentura Williama McKinleya

Opinie czytelników

Książka oferuje wnikliwą analizę życia i prezydentury prezydenta Williama McKinleya, podkreślając jego znaczący, ale często przyćmiony wpływ na historię Ameryki. Omawia jego rolę jako pierwszego nowoczesnego prezydenta i odnosi się do jego decyzji dotyczących polityki zagranicznej w kluczowym okresie dla Ameryki.

Książka zapewnia dogłębne zrozumienie McKinleya zarówno jako człowieka, jak i prezydenta, skutecznie ponownie oceniając jego wpływ na amerykańską politykę zagraniczną i współczesne rządy. Jest dobrze napisana, czytelna i służy jako cenne źródło informacji dla tych, którzy chcą zrozumieć mniej znanego prezydenta. Uwzględnienie wyzwań McKinleya i kontekstu historycznego otaczającego jego prezydenturę zwiększa rygor akademicki i intrygę.

Chociaż książka zawiera cenne spostrzeżenia, może brakować w niej ilustracji, które niektórzy czytelnicy mogliby uznać za korzystne dla kontekstu wizualnego. Ponadto niektóre sekcje zagłębiają się w złożone tematy, takie jak standard złota i prawo antymonopolowe, które mogą nie angażować wszystkich czytelników w równym stopniu.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Presidency of William McKinley

Zawartość książki:

W tej interpretacji prezydentury McKinleya Lewis L. Gould twierdzi, że William McKinley był pierwszym nowoczesnym prezydentem. Korzystając z obszernych oryginalnych badań w zbiorach rękopisów w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Francji, Gould argumentuje, że podczas czterech i pół roku McKinleya w Białym Domu urząd wykonawczy zaczął przypominać instytucję, jaką znałby XX wiek. Odrzuca on błędne stereotypy, które przez długi czas zaciemniały historyczne znaczenie McKinleya: McKinleya jako uległego agenta Marka Hanny lub jako niezdecydowanego szefa rządu podczas kryzysu kubańskiego, który doprowadził do wojny z Hiszpanią. Twierdzi, że McKinley jest ważną postacią w historii Stanów Zjednoczonych ze względu na duży wkład, jaki wniósł we wzmocnienie i poszerzenie władzy szefa rządu.

Chociaż tom ten porusza wiele aspektów przywództwa McKinleya, jego rdzeń odnosi się do nadejścia wojny hiszpańsko-amerykańskiej, prowadzenia samej wojny przez prezydenta oraz powstania amerykańskiego imperium w latach 1898-1900. Według Goulda wojna hiszpańsko-amerykańska nie była wynikiem prezydenckiej słabości czy tchórzostwa przed publiczną histerią. McKinley starał się przekonać Hiszpanię do pokojowego zrzeczenia się Kuby, zwracając się ku wojnie dopiero wtedy, gdy stało się oczywiste, że Madryt nigdy nie wyrazi zgody.

Podczas wojny McKinley skutecznie kierował amerykańskim wysiłkiem wojskowym i dyplomacją, która przyniosła nabytki terytorialne i pokój. Proces zawierania pokoju z Hiszpanią - obejmujący amerykańską aneksję Filipin - oraz zapewnienie ratyfikacji traktatu w Senacie podkreśliły ekspansywny pogląd McKinleya na władzę prezydencką. Pełnił on funkcję głównego dyplomaty, od wysyłania senatorów do komisji pokojowej po osobisty nadzór nad warunkami negocjacji. W kraju odbył podróże po Zachodzie i Południu w 1898 r., aby przekonać opinię publiczną do swojego stanowiska, jak żaden prezydent przed nim. W Senacie wykazał się gotowością do udzielania patronatu, pozyskiwania głosów osobistą perswazją i gromadzenia zasobów systemu politycznego na rzecz swojego traktatu.

Późniejsze epizody w administracji McKinleya potwierdzają tezę Goulda. Administrując Puerto Rico i Kubą oraz tłumiąc powstanie na Filipinach, McKinley jeszcze bardziej polegał na władzy wojennej i nadal kształtował sprawy z Białego Domu. Wysłał wojska do Chin podczas rebelii bokserów w 1900 r. bez autoryzacji Kongresu, zarządzał nowymi posiadłościami za pośrednictwem komisji prezydenckich i pozwolił Kapitolowi odgrywać jedynie pomocniczą rolę w tym procesie. Do 1901 roku naród miał imperium i prezydenta, którego sposób bycia i postawa antycypowały imperialne kierownictwo sześć dekad później.

Gould nie twierdzi, że McKinley był wielkim prezydentem. Utrzymuje natomiast, że to, co McKinley wniósł do urzędu, przykłady, które zaoferował i precedensy, które ustanowił, czynią go ważną postacią w wyłonieniu się nowoczesnej prezydentury w tym stuleciu.