Precious Perversions: Humor, homoseksualność i południowy kanon literacki

Oryginalny tytuł:

Precious Perversions: Humor, Homosexuality, and the Southern Literary Canon

Zawartość książki:

Literatura Południa przez długi czas była znana ze swoich tragicznych sentymentów, ponurych i koniecznych potwierdzeń udręczonej przeszłości regionu, a jednocześnie zapewniała nadrzędną heteronormatywną wizję życia na Południu. Jednak panteon wielkich autorów, począwszy od Tennessee Williamsa, Carsona McCullersa i Trumana Capote'a, a skończywszy na współczesnych głosach Florence King, Dorothy Allison i Davida Sedarisa, wspólnie świadczą zarówno o żywotności doświadczenia queer, jak i o przewadze humoru w tym bogatym regionalnym kanonie. W Precious Perversions: Humor, homoseksualność i południowy kanon literacki, Tison Pugh rzuca wyzwanie założeniom, które wywyższają Williama Faulknera i umniejszają Ritę Mae Brown, które cenią Walkera Percy'ego, ale marginalizują Davida Sedarisa, argumentując za włączeniem gejowskich autorów komiksów jako definiujących głosów w tej dziedzinie.

Redefiniując założenia literatury południowej, Pugh ujawnia długo pomijane lub dyskontowane aspekty humoru gejowskiego. Zauważając na przykład, że Tennessee Williams jest czczony jako dramaturg, który bada sedno ludzkiej kondycji, a nie za swój zanurzony humor obozowy, a komediowe kino i literatura Trumana Capote nigdy nie przyćmiły jego poważniejszych dzieł, Pugh ustanawia historię głównego nurtu i krytyki akademickiej, która konsekwentnie ignorowała humor queer. Podobnie, Florence King i Rita Mae Brown napisały definiujące narracje o południowym doświadczeniu lesbijskim, odpowiednio w Wyznaniach nieudanej południowej damy i Dżungli rubinowych owoców, ale są one prawie całkowicie pomijane w opisach literackiego Południa. Niedawno, jak pokazuje autorka, krytyczna recepcja książki Dorothy Allison Bastard Out of Carolina świadczy o nadmiernym zainteresowaniu traumatycznymi aspektami jej poezji i fikcji, a nie humorem i jego katartyczną mocą. Pugh twierdzi również, że David Sedaris, jako pisarz post-południowego Południa, który dla wielu czytelników wydaje się wykraczać poza parametry literatury regionalnej, tworzy nową, humorystyczną wizję Południa, która rozpoznaje zarówno jego bolesną historię, jak i niechętne przystąpienie do nowoczesności.

Czerpiąc z dzieł kluczowych queerowych pisarzy z Południa, Pugh przedstawia nową wizję południowej literatury - rozświetloną humorem gejowskich głosów, które nie są już na marginesie.