Prawie nigdy inaczej

Opinie czytelników

„Prawie nigdy inaczej” Marii Matios to wielowymiarowa powieść, która łączy w sobie elementy sagi rodzinnej, tajemnicy i psychologicznej eksploracji osadzonej na początku XX wieku na zachodniej Ukrainie. Narracja zagłębia się w tematy moralności, miłości i ludzkich emocji na tle kontekstu historycznego, w szczególności zawirowań I wojny światowej i Cesarstwa Austro-Węgierskiego. Historia opowiadana jest z perspektywy różnych postaci kobiecych, z których każda przyczynia się do rozwiązania głównej zagadki morderstwa w ich wiosce.

Książka zawiera trzymającą w napięciu narrację, która przeplata tajemnicę z głęboką psychologiczną i emocjonalną głębią. Czytelnicy doceniają zniuansowany portret postaci, zwłaszcza kobiet, oraz eksplorację uniwersalnych tematów pomimo specyficznego kontekstu kulturowego. Tłumaczenie jest znane ze swojej płynności i jakości, co poprawia wrażenia z lektury. Bogata historycznie sceneria i skomplikowana fabuła są również podkreślane jako mocne strony.

Niektórzy czytelnicy uważają, że tematyka powieści jest przytłaczająco mroczna i przygnębiająca, z brakiem nadziei i cnót w życiu bohaterów. Ponury obraz wojennych zmagań i moralnych dylematów może być przygnębiający. Ponadto, choć narracja jest złożona i wciągająca, może nie spodobać się wszystkim czytelnikom, zwłaszcza tym, którzy szukają bardziej podnoszącej na duchu historii.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hardly Ever Otherwise

Zawartość książki:

Wszystko w końcu osiąga swoje wyznaczone miejsce w czasie i przestrzeni. Dramatyczna saga rodzinna Marii Matios, Prawie nigdy inaczej, opowiada historię kilku rodzin z zachodniej Ukrainy w ostatnich dziesięcioleciach Cesarstwa Austro-Węgierskiego i rozwija ideę, że "to nie czas jest ważny, ale ludzka kondycja w czasie".

Od pierwszej strony Matios angażuje czytelnika nienagannym stylem, który wykorzystuje do stworzenia bogatego gobelinu przyczyny i skutku, czasami przedstawiając logikę, która jest zarówno gorzka, jak i enigmatyczna. Nic jednak nigdy nie zostaje w pełni ujawnione - dopiero na ostatnich stronach powieści wydarzenia z początku zostają zrozumiane jako niezbędna część większej całości, a rozdział zatytułowany Choroba morska przedstawia przekonujący argument za tym, dlaczego wydarzenia prawie zawsze muszą podążać określonym torem.

W wielopoziomowej fabule Matiosa wielkie namiętności zwykłych ludzi są oświetlone kaliginicznym światłem eterycznego mistycyzmu, a dygresje na temat miłości, zazdrości, przestępstwa i pokuty są wplecione w fabułę. Czytelnik zanurza się w bogatym świecie zaludnionym przez wspaniałą obsadę postaci i idei, które Matios ożywia swoją płodną wyobraźnią i subtelną mądrością.

Każda postać w tym wybitnym dramacie ma niepodważalne alibi, unikalną prawdę i prywatny konflikt z honorem i obowiązkiem. Jej bohaterowie nie zawsze postępują zgodnie z logiką i prawem pisanym, bo prawa honoru ścierają się z prawami serca. I właśnie dlatego prawie nigdy nie jest inaczej.