Praktyka obecności Boga

Opinie czytelników

Książka jest powszechnie chwalona za proste, ale głębokie podejście do pogłębiania relacji z Bogiem. Czytelnicy doceniają praktyczne spostrzeżenia brata Lawrence'a na temat życia skoncentrowanego na Bożej obecności, znajdując inspirację i zachętę w jego skromnych pismach. Wielu opisuje tę książkę jako zmieniającą życie, podkreślając jej aktualność nawet w dzisiejszych czasach.

⬤ inspirująca i przydatna treść
⬤ zachęca do bliższej relacji z Bogiem
⬤ praktyczne kroki w codziennym życiu
⬤ prosty i bezpośredni sposób pisania
⬤ zmienia życie wielu czytelników
⬤ pomocna w zrozumieniu Bożej miłości i obecności
⬤ zachęca do nieustannej modlitwy i skupienia się na Bogu.

⬤ Niektórzy mogą mieć trudności z realizacją opisanych praktyk we współczesnym kontekście
⬤ niektóre wydania mogą mieć przestarzały język lub problemy z czytelnością
⬤ może być zbyt prosta dla tych, którzy szukają głębokich studiów teologicznych.

(na podstawie 126 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Practice of the Presence of God

Zawartość książki:

W rozmowach i listach brat Wawrzyniec dzieli się prostą i bezpośrednią pobożnością, która zainspirowała miliony. Zaczynając od czystej wiary w Boga, brat Wawrzyniec naucza, że powinniśmy zawsze zbliżać się do Boga i że Bóg powinien nas tak zajmować, abyśmy odłożyli na bok wszelkie inne myśli.

Rady brata Lawrence'a są praktyczne, skoncentrowane, skupione na jednym celu i mądre. Książka składa się z czterech rozmów i piętnastu listów napisanych przez Mikołaja Hermana z Lotaryngii, skromnego i niewykształconego człowieka, który po tym, jak był lokajem i żołnierzem, został przyjęty jako świecki brat wśród karmelitów bosych w Paryżu w 1666 roku i był później znany jako „Brat Wawrzyniec”.

Jego nawrócenie, które miało miejsce, gdy miał około osiemnastu lat, było wynikiem, na Boga, zwykłego widoku w środku zimy suchego i bezlistnego drzewa oraz refleksji, jakie wzbudziło ono w odniesieniu do zmian, jakie przyniesie nadchodząca wiosna. Od tego czasu wzrastał on wybitnie w znajomości i miłości Boga, starając się nieustannie chodzić „jako przed oblicznością Jego”.