Praktyczne chrześcijaństwo

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają głęboki wgląd w książkę i praktyczne podejście do zrozumienia chrześcijaństwa, podkreślając jej wartość jako odniesienia do głównych tematów biblijnych i osobistego rozwoju duchowego. Czytelnicy doceniają równowagę w obserwacjach, włączenie Pisma Świętego i motywacyjne aspekty ostatniego rozdziału. Niektórzy jednak uważają, że lektura jest trudna ze względu na gęsty styl pisania, który może wydawać się powtarzalny i zbyt długi.

Inspirujące spojrzenie na tematy biblijne, praktyczne zastosowania w codziennym chrześcijańskim życiu, jasna i solidna doktryna, elementy motywacyjne oraz skupienie się na osobistym rozwoju i zrozumieniu wiary.

Gęsty i czasami powtarzający się styl pisania, trudny do czytania, a niektórzy czytelnicy uważają, że treść mogłaby być wyrażona bardziej zwięźle.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Practical Christianity

Zawartość książki:

„Arthur W. Pink stał się znany jako mistrzowski wykładowca Słowa Bożego.

Zarówno jego dzieła ekspozycyjne, jak i niektóre prace doktrynalne są od dawna drukowane. Jego głęboka troska o eksperymentalne chrześcijaństwo i praktyczne życie chrześcijańskie nie jest jednak tak dobrze znana. Napisał jednak wiele krótkich serii i pojedynczych artykułów na temat tego, co Pismo Święte mówi o wewnętrznym człowieku.

Pisząc te artykuły, Pink objaśniał Pismo Święte tak wnikliwie, jak robił to w swoich pismach ekspozycyjnych i doktrynalnych. Jego Praktyczne Chrześcijaństwo nie jest więc zbiorem pobożnych myśli na temat życia chrześcijańskiego ani prostym zarysem Pisma Świętego, ale pełnym potraktowaniem tematu”.

Arthur Walkington Pink był angielskim chrześcijańskim ewangelistą i biblistą znanym ze swoich zdecydowanie kalwińskich i purytańskich nauk. Choć urodził się w rodzinie chrześcijańskiej, przed nawróceniem przeniósł się do Towarzystwa Teozoficznego (okultystycznej grupy gnostyckiej popularnej w tym czasie w Anglii) i szybko zyskał rozgłos w ich szeregach.

Jego nawrócenie nastąpiło dzięki cierpliwym napomnieniom ojca z Pisma Świętego. Był to werset z Księgi Przysłów 14:12: „Jest droga, która wydaje się człowiekowi słuszna, ale jej końcem są drogi śmierci”, który szczególnie uderzył go w serce i zmusił do wyrzeczenia się teozofii i podążania za Jezusem.