Pożegnanie i chusteczka: Wiersze z drogi

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Farewell and a Handkerchief: Poems from the Road

Zawartość książki:

Pożegnanie i chusteczka, składa się z refleksji czeskiego poety Vitězslava Nezvala z jego podróży w 1933 roku do Paryża, Awinionu, Wiednia, Alp, Monako, M diterran e, Cannes i Włoch, w tym Wenecji i Neapolu. Próbował zintegrować wszystko, z czym się zetknął, osiągając podwyższone poczucie rzeczywistości percepcyjnej i wyobrażeniowej. Motywem przewodnim kolekcji jest chusteczka do nosa, po raz pierwszy pojawiająca się jako symbol smutku podczas wyjazdu z ojczyzny: "Dziś wyjeżdżam na skraju łez" i pojawiająca się ponownie po powrocie do domu z "magicznych" krain, po raz kolejny, aby "ze łzami przyznać się do bólu". Jednak podróże dały mu również głęboką radość i podczas gdy czytelnik doświadcza poczucia smutku, lub po czesku, uczucia l tost - takiego, jakie Milan Kundera mistrzowsko opisał w Księdze śmiechu i zapomnienia - l tost Nezvala jest musujący, radosny i pozytywny. Jego powrót przypada na trzydzieste trzecie urodziny, co stanowi ważny kamień milowy w jego życiu. W tym zbiorze czytelnik natknie się na wyjątkowe skojarzenia, czasami z efektami halucynacji, ale często przedstawione z miłością do szczegółów i widziane oczami niewinnego, a jednocześnie doświadczonego wielbiciela codzienności. Poetycki umysł Nezvala tworzy sugestywne obrazy miast, krajów, ludzi, rzeczywistości społecznej bogatych i biednych, dobrych i złych (takich jak zbliżający się nazizm) w strumieniu harmonijnych rymów.

Celowy brak interpunkcji tworzy poczucie jedności świata, który go otacza i który przypomina mu o egzystencjalnej rzeczywistości, jak w: Věř kdyz se l ska pol me jak hračka je l pe nechat ji: "When love is broken like a porcelain dove/Just let it go ".

Ostatnie strofy tomu stały się credo Czechów - są odzwierciedlane w piosenkach, recytowane przez dzieci w wieku szkolnym i cytowane zarówno przez młodych dorosłych, jak i starszych ludzi. To właśnie to proste piękno życia Czesi podziwiają w swoich ukochanych poetach, a w szczególności w Nezvalu (Karen von Kunes, Yale University):

Żegnaj, jeśli nigdy się nie spotkamy.

Nasz czas był cudowny - dzieliliśmy go wystarczająco dużo.

Żegnaj, a wkrótce nasze schadzki będą.

Z kimś nowym, z miłością kogoś innego.