Opinie czytelników
Podsumowanie:„Powstanie” Franco Berardiego analizuje społeczne i polityczne konteksty współczesnych powstań przez pryzmat semiokapitalizmu i degradacji ludzkiego znaczenia w obliczu abstrakcyjnych instrumentów finansowych. Berardi proponuje „reaktywację ciała społecznego” i kojarzy poezję z przywróceniem połączenia ze światem przyrody. Chociaż książka jest wnikliwa i prowokuje do myślenia, jest również krytykowana za gęstą i złożoną prozę, która może zrazić niektórych czytelników.
Zalety:⬤ Wnikliwa eksploracja przecięcia między poezją a kryzysem finansowym.
⬤ Wyraźne i mocne wezwanie do odzyskania języka i znaczenia.
⬤ Zachęca czytelników do rozważenia głębokich powiązań między kulturą a strukturami ekonomicznymi.
⬤ Kompaktowy rozmiar ułatwia przenoszenie i czytanie w urywkach.
⬤ Oferuje pełną nadziei perspektywę pośród społeczno-politycznej analizy.
Wady:⬤ Gęsto upakowany i abstrakcyjny język, który może być trudny do zrozumienia.
⬤ Niektóre twierdzenia dotyczące ekonomii są przedstawiane jako fakty bez odpowiedniego dowodu.
⬤ Złożoność idei może ograniczać dostępność dla szerszego grona odbiorców.
⬤ Ograniczony nacisk na poezję w porównaniu do analizy finansowej.
(na podstawie 9 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Uprising: On Poetry and Finance
Zawartość książki:
Manifest przeciwko koncepcjom wzrostu i zadłużenia oraz wezwanie do reinwestycji w ciało społeczne.
Powstanie jest autonomistycznym manifestem na dzisiejsze niepewne czasy i okrzykiem bojowym w obliczu katastrofalnego i nieodwracalnego kryzysu, który neoliberalizm i sfera finansowa ustanowiły na całym świecie. W swojej najnowszej książce Franco "Bifo" Berardi przekonuje, że pojęcie ożywienia gospodarczego jest kompletną mitologią. Nadchodzące lata nieuchronnie przyniosą nowe fale protestów i przemocy, ale stare modele oporu nie mają już zastosowania. Społeczeństwo może albo trzymać się recept i "ratunków", których domagały się sektory gospodarcze i finansowe kosztem szczęścia społecznego, kultury i dobra publicznego.
Albo może sformułować alternatywę. Dla Berardiego alternatywa ta polega na zrozumieniu obecnego kryzysu jako czegoś bardziej fundamentalnego niż kryzys gospodarczy: jest to kryzys wyobraźni społecznej i wymaga nowego języka, za pomocą którego można się do niego odnieść.
Jest to manifest przeciwko idei wzrostu i koncepcji długu, dwóm podstawowym językowym środkom manipulowania społeczeństwem przez sektor finansowy. Jest to wezwanie do wyczerpania i oporu wobec kultu energii, od którego zależy dzisiejszy ekonomiczny, swobodnie pływający rynek. W tym celu Berardi wprowadza nieoczekiwaną językową broń polityczną - poezję: poezję jako niewypłacalność języka, jako zmysłowe narodziny znaczenia i pożądania, jako to, czego nie można zredukować do informacji i wymienić jak walutę. Jeśli protesty na świecie mają nabrać kształtu i kierunku, rewolucja nie będzie ani pokojowa, ani gwałtowna - będzie językowa albo nie będzie jej wcale.
