Opinie czytelników
Podsumowanie:„Powściągliwość” Barry'ego Posena przedstawia krytyczną analizę amerykańskiej polityki zagranicznej, opowiadając się za strategicznym przejściem od interwencjonizmu wojskowego do powściągliwości. Książka dowodzi, że obecna liberalna strategia hegemoniczna jest kosztowna i nieskuteczna, i proponuje alternatywy oparte na realistycznej ocenie interesów narodowych USA. Choć chwalony za wnikliwą analizę i znaczenie dla toczących się debat na temat polityki zagranicznej, niektóre recenzje podkreślają wady argumentów Posena, szczególnie w odniesieniu do Azji.
Zalety:⬤ Dogłębna analiza amerykańskiej wielkiej strategii od czasów zimnej wojny.
⬤ Opowiada się za koniecznym przejściem od interwencjonizmu do powściągliwości.
⬤ Dobrze skonstruowany i wciągający styl pisania.
⬤ Oferuje realne alternatywy dla obecnych strategii wojskowych.
⬤ Ważny wkład w debaty na temat polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych, szczególnie istotny w kontekście ograniczeń fiskalnych i rosnących globalnych potęg.
Wady:⬤ Niektóre argumenty, zwłaszcza dotyczące Azji, są postrzegane jako błędne lub zbyt optymistyczne.
⬤ Krytyka, że Posen może przeoczyć kluczowe kwestie globalne, takie jak przeludnienie i kryzysy środowiskowe.
⬤ Potencjalne odrzucenie jego pomysłów przez różne frakcje polityczne.
⬤ postrzegany brak zaangażowania w pewne krytyczne wymiary stosunków międzynarodowych.
(na podstawie 21 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Restraint: A New Foundation for U.S. Grand Strategy
Zawartość książki:
Stany Zjednoczone, jak twierdzi Barry R.
Posen w książce Restraint, stały się niezdolne do moderowania swoich ambicji w polityce międzynarodowej. Od czasu upadku potęgi Związku Radzieckiego realizują one wielką strategię, którą nazywa "liberalną hegemonią", a którą Posen uważa za niepotrzebną, przynoszącą efekt przeciwny do zamierzonego, kosztowną i marnotrawną.
Napisana zarówno dla decydentów politycznych, jak i obserwatorów, Restraint wyjaśnia dokładnie, dlaczego ta wielka strategia działa słabo, a następnie przedstawia starannie zaprojektowaną alternatywną wielką strategię oraz związaną z nią strategię wojskową i strukturę sił. W przeciwieństwie do niepowodzeń i nieoczekiwanych problemów, które wynikały z konsekwentnego przesadzania przez Amerykę, Posen przedstawia pilny argument za powściągliwością w przyszłym wykorzystaniu siły militarnej USA. Po przedstawieniu politycznych implikacji powściągliwości jako zasady przewodniej, Posen szkicuje odpowiednie siły wojskowe i postawę, które wspierałyby taką strategię.
Posen pracuje z celowo ograniczonym pojęciem wielkiej strategii i, co ważniejsze, bezpieczeństwa narodowego (które definiuje jako obejmujące suwerenność, integralność terytorialną, pozycję władzy i bezpieczeństwo). Jego alternatywa dla strategii wojskowej, którą Posen nazywa "dowodzeniem dobrami wspólnymi", koncentruje się na ochronie globalnego dostępu USA poprzez potęgę morską, powietrzną i kosmiczną, jednocześnie uwalniając Stany Zjednoczone od większości relacji, które wymagają stałego stacjonowania sił USA za granicą.
