Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest kompleksową i wciągającą eksploracją historii i rozwoju powieści, ze szczególnym uwzględnieniem literatury angielskiej. Wielu czytelników uważa ją za pouczającą i przyjemną, chwaląc jej głębię i spostrzeżenia autora. Niektórzy krytycy wskazują jednak na jej długi charakter i wyraźne nastawienie na powieści angielskie, co może nie odpowiadać wszystkim czytelnikom.
Zalety:⬤ Kompleksowe i dogłębne omówienie historii powieści.
⬤ Wciągający styl pisania, który zachęca czytelników do zapoznania się z przywoływanymi dziełami.
⬤ Wnikliwe komentarze i porównania między autorami.
⬤ Może być czytana w częściach, dzięki czemu nadaje się do swobodnej lektury.
⬤ Przez wielu uważana za największe osiągnięcie w dziedzinie analizy literackiej.
Wady:⬤ Zbyt długa (ponad 1000 stron), co może być onieśmielające lub nużące dla niektórych czytelników.
⬤ Nastawienie na angielskie powieści, co może zrazić osoby zainteresowane szerszą perspektywą.
⬤ Brak cytatów i przypisów końcowych dla odniesień, co utrudnia czytelnikom śledzenie cytatów.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania jest pretensjonalny lub zbyt akademicki.
(na podstawie 21 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Novel: A Biography
Zawartość książki:
700-letnia historia powieści w języku angielskim wymyka się jednoznacznym opisom. Nieograniczona geograficznie i kulturowo, z wkładem Wielkiej Brytanii, Irlandii, Ameryki, Kanady, Australii, Indii, Karaibów i Afryki Południowej; pod wpływem wielkich powieściopisarzy pracujących w innych językach; i obejmująca szereg gatunków, historia powieści w języku angielskim rozwija się jak bogato zróżnicowany krajobraz, który zachęca do eksploracji, a nie liniowej podróży. W The Novel: A Biography, Michael Schmidt w pełni oddaje jej złożoność.
Podobnie jak jego bohater Ford Madox Ford w The March of Literature, Schmidt wybiera na towarzyszy podróży nie krytyków czy teoretyków, ale "artystów praktyków", mężczyzn i kobiety, którzy czują "gorącą miłość" do książek, które podziwiają, i piorunują przeciwko tym, których nie lubią. To na ich spostrzeżeniach zależy Schmidtowi. Cytując listy, pamiętniki, recenzje i eseje powieściopisarzy oraz opierając się na ich biografiach, Schmidt zaprasza nas do twórczych dialogów między autorami i między książkami oraz sugeruje, w jaki sposób te dialogi ukształtowały rozwój powieści w języku angielskim.
Schmidt wierzy, że w sztuce jest coś fundamentalnie wywrotowego: przedstawia powieść jako liberalizującą siłę i rewolucyjny bodziec. Ale niezależnie od tego, czemu służy powieść w danej epoce, dzieło przetrwa nie ze względu na swój temat, motywy, postawę polityczną czy cele społeczne, ale ze względu na swój język, czystą inwencję i odporność na banał - jakąś nieredukowalną cechę, która sprawia, że czytelnicy wracają do jego stron.
