Pory śmierci i życia

Opinie czytelników

Książka jest kroniką życia Maggie Ross, anglikańskiej samotniczki mieszkającej na północno-zachodnim Pacyfiku, badającej swoją duchową podróż i relacje z naturą i sąsiadami. Narracja łączy jej zmagania, spostrzeżenia oraz piękno i wyzwania samotności, oferując czytelnikom głębokie, introspektywne spojrzenie na wiarę i egzystencję.

Książka jest pięknie napisana, z lirycznym i sugestywnym językiem, który oddaje istotę natury i ludzkiego ducha. Zapewnia głębokie duchowe spostrzeżenia bez kaznodziejstwa i dobrze rezonuje z czytelnikami poszukującymi sensu w samotności. Czytelnicy doceniają autentyczność doświadczeń Ross i jej zdolność do przekazywania zarówno humoru, jak i patosu.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że język jest czasami nieco „rozwlekły”, szczególnie w początkowych rozdziałach, co może pogorszyć ogólne wrażenia dla tych, którzy wolą bardziej zwięzłe pisanie.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Seasons of Death and Life

Zawartość książki:

Znakomity pamiętnik Maggie Ross o jej pobycie w dziczy jest wypełniony życiem i umieraniem, radością i bólem, uzdrawianiem i ranieniem, a co najważniejsze, "miłością, która zamieszkuje i objawia się w najbardziej nieoczekiwanych miejscach". Zmęczona i zraniona, tęskniąca za głęboką samotnością, Ross podejmuje pracę jako opiekunka w miejscu o świetlistym - czasem przerażającym - pięknie na północno-zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Spotyka tam miejscową kobietę o imieniu Muskrat, która staje się jej towarzyszką i nauczycielką. Z surowego i bezlitosnego życia, Muskrat wydestylowała imponującą mądrość i niezwykłą, nieświadomą duchowość. Żyjąc hojnością i miłością zrodzoną z cierpienia, pomaga Rossowi wyleczyć się ze szkód wyrządzonych przez nadużywanie władzy - szkód, których kulminacją jest zagrażająca życiu choroba. Piżmak nie jest jej jedynym nauczycielem. Są też psy, Pomo i Kelly, oraz ptak, Raven, których radosna zabawa, czułe i gwałtowne uczucia, psoty i wierność ujawniają nową wizję życia podczas długiej, powolnej rekonwalescencji. Ross otrzymuje również uzdrowienie od ziemi, od pracy niezbędnej do jej pór roku, od dzikiej przyrody, która wydaje się dziwnie nieustraszona, oraz od małej i dużej życzliwości jej wiejskich sąsiadów. Podobnie jak Henry David Thoreau i Annie Dillard, opisuje krajobrazy o rzadkim pięknie, które ujawniają prawdziwe znaczenie sakramentu ""w najmniejszej leśnej orchidei i ogromnej dzikości morza".

ostatnie wątłe granice między tym, co święte, a tym, co świeckie, rozpłynęły się". Wychodzimy z tej niemal mitycznej opowieści - z jej frustracji, tragedii i epifanii - rozświetleni, odświeżeni, z nowym, żywotnym postrzeganiem świętości naszego wspólnego człowieczeństwa i dzikiej przyrody jako kontekstu dla przemiany bólu. ""Zaskakująca, urocza, satysfakcjonująca książka. Odświeża zmęczonego ducha." -- Tony Hillerman, autor Coyote Waits ""Maggie Ross odżywiła mojego ducha..... Mogłem poczuć zapach wilgotnej ziemi po pierwszych deszczach i poczuć niepokój i strach, gdy w jej chatę uderzył gwałtowny wiatr. Opisuje głębokie duchowe prawdy w sposób, który brzmi prawdziwie... to pięknie stworzona książka o umieraniu, o życiu, o uwielbieniu i adoracji, o Bogu, o nas, o wzroście i o zmniejszaniu się, o bezruchu i o naturze - historia opowiedziana pięknie, poruszająco, z typową dla Ross ostrą szczerością o sobie i o nas samych. Jeśli jej nie przeczytasz, będziesz niestety zubożony". -- Wielebny Desmond M.

Tutu, anglikański arcybiskup Kapsztadu, RPA ""Wciągająca opowieść Ross jest odą do świeżości natury i religii stworzonej przez biednych i bezsilnych, aby eskortować ich przez życie i śmierć"". -- Jean Craighead George, autorka Julie of the Wolves i My Side of the Mountain ""Wszystko, czego nauczyliśmy się oczekiwać od Maggie Ross: zmiana postrzegania rzeczy, które uważaliśmy za znajome, bolesna emocjonalna otwartość, subtelne i pełne wdzięku pisarstwo. To jest tak świeże i wymagające, jak wszystko, co zrobiła." - Rowan Williams, Lady Margaret Professor of Divinity, University of Oxford Maggie Ross jest anglikańską samotniczką odpowiedzialną przed biskupem Rowanem Williamsem. Jest autorką książek The Fire of Your Life: A Solitude Shared; The Fountain and the Furnace: The Way of Tears and Fire; Pillars of Flame: Moc, kapłaństwo i dojrzałość duchowa; Pisanie ikony serca: In Silence Beholding; oraz Silence: A User's Guide, vol. 1: Process. Bloguje na stronie ravenwilderness. blogspot.com.