Poranki we Florencji

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, „Poranki we Florencji” Johna Ruskina stanowią szczegółowy i osobisty przewodnik po sztuce florenckiej, koncentrując się w szczególności na Giotto. Pomimo tego, że niektórzy recenzenci uważają ją za rozwlekłą lub przestarzałą, wielu docenia pouczający styl Ruskina i bogate opisy dzieł sztuki. Książka służy zarówno jako tekst historii sztuki, jak i praktyczny przewodnik dla miłośników sztuki i turystów. Jednak jej głębia może nie spodobać się wszystkim czytelnikom, zwłaszcza tym, którzy nie są szczególnie zainteresowani sztuką kościelną lub tematami renesansowymi.

⬤ Szczegółowe i pouczające opisy sztuki florenckiej
⬤ wciągający i humorystyczny styl pisania
⬤ służy jako pomocny przewodnik dla miłośników sztuki odwiedzających Florencję
⬤ duża dostępność jako bezpłatna kopia cyfrowa
⬤ oferuje wgląd w mniej znane dzieła
⬤ poprawia zrozumienie i docenienie sztuki.

⬤ Niektórzy uważają, że jest rozwlekła i brakuje jej głębi w porównaniu z innymi pracami Ruskina
⬤ może być uważana za suchą i przestarzałą
⬤ nieodpowiednia dla czytelników niezainteresowanych sztuką kościelną
⬤ potencjalna frustracja z powodu nieprzetłumaczonych łacińskich cytatów
⬤ wymaga wcześniejszego zainteresowania tematem.

(na podstawie 23 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Mornings in Florence

Zawartość książki:

Poranki we Florencji to wycieczka Johna Ruskina po jednym z najpiękniejszych miast świata. John Ruskin urodził się w Anglii w 1819 roku.

Był krytykiem sztuki, architektury i społeczeństwa. Był wiktoriańskim mędrcem i utalentowanym malarzem. Celem jego pism było spowodowanie powszechnych zmian kulturowych i społecznych.

To połączenie religijnej intensywności odrodzenia ewangelickiego i artystycznego podniecenia angielskiego malarstwa romantycznego położyło podwaliny pod późniejsze poglądy Ruskina. Encyklopedia Britannica podsumowuje Ruskina w następujący sposób.

"Ruskin był stopniowo odkrywany na nowo. Jego formacyjne znaczenie jako myśliciela o ekologii, o konserwacji budynków i środowiska, o malarstwie romantycznym, o edukacji artystycznej i o ludzkich kosztach mechanizacji pracy stawało się coraz bardziej oczywiste.

Wybitna jakość jego własnych rysunków i akwareli (skromnie traktowanych za jego życia jako notatki robocze lub amatorskie szkice) była coraz bardziej uznawana, podobnie jak jego rola jako bodźca do rozkwitu brytyjskiego malarstwa, architektury i sztuki dekoracyjnej w drugiej połowie XIX wieku".