Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka analizuje błędne przekonanie, że decyzje Sądu Najwyższego są ostateczne, argumentując, że różne podmioty mogą modyfikować lub odwracać te decyzje. Zawiera szczegółową analizę wielu spraw i tematów, prezentując rozległą wiedzę autora w tej dziedzinie.
Zalety:Autor jest wybitnym ekspertem w dziedzinie Sądu Najwyższego, zapewniając autorytatywną analizę prawną. Książka jest dobrze zbadana, ze szczegółowymi rozdziałami na temat istotnych tematów i wydarzeń. Zachęca do krytycznego myślenia o roli Sądu Najwyższego i jego relacjach z innymi gałęziami rządu. Przypisy są wygodnie rozmieszczone, co ułatwia ich wyszukiwanie.
Wady:Poziom szczegółowości analizy może być przytłaczający dla niektórych czytelników, potencjalnie utrudniając jej przyswojenie. Niektórzy czytelnicy mogą preferować mniej gęstą i prostszą narrację.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Reconsidering Judicial Finality: Why the Supreme Court Is Not the Last Word on the Constitution
Zawartość książki:
Sędziowie federalni, prawnicy, eksperci i dziennikarze często opisują Sąd Najwyższy jako ostateczne słowo w sprawie znaczenia Konstytucji. Zapis historyczny przedstawia zupełnie inny obraz. Dokładna i odkrywcza lektura tego zapisu, od 1789 roku do dnia dzisiejszego, Reconsidering Judicial Finality przypomina nam o "niezmiennym fakcie", jak zauważył kiedyś prezes Rehnquist, "że nasz system sądowniczy, podobnie jak ludzie, którzy nim zarządzają, jest omylny". A Sąd nieuchronnie skłonny do błędnych obliczeń i błędów, jak wyraźnie pokazuje ta książka, nie może mieć niepodważalnego ostatniego słowa w kwestiach konstytucyjnych.
W tym dogłębnie zbadanym, ostro uzasadnionym dziele obalania mitów prawnych, konstytucjonalista Louis Fisher wyjaśnia, w jaki sposób spory konstytucyjne są rozstrzygane przez wszystkie trzy gałęzie rządu i przez ogół społeczeństwa, przy czym Sąd Najwyższy często odgrywa drugorzędną rolę. Decyzje Sądu Najwyższego zostały oczywiście zakwestionowane i uchylone w wielu sprawach - dotyczących niewolnictwa, praw obywatelskich, przepisów dotyczących pracy dzieci, internowania Japończyków podczas II wojny światowej, aborcji i wolności religijnej. To, co Fisher pokazuje nam na podstawie poszczególnych przypadków, to sposób, w jaki wybrane władze, naukowcy i amerykańska opinia publiczna regularnie naciskają na politykę sprzeczną z orzeczeniami Trybunału - i regularnie zwyciężają, choć proces ten może czasami trwać dziesięciolecia. Od powszechnego błędnego odczytywania wyroku w sprawie Marbury przeciwko Madisonowi, przez błędne rozumienie Sądu Najwyższego jako zaufanego strażnika praw jednostki, po wątpliwe założenia decyzji Sądu w sprawie Citizens United, praca Fishera pokazuje dystans i różnicę między Sądem jako ostatecznym arbitrem w sprawach konstytucyjnych a osądem historii.
Werdykt Reconsidering Judicial Finality jest jasny: traktowanie dziewięciu sędziów Sądu Najwyższego jako ostatniej nadziei demokracji lub jako niebezpiecznych aktywistów podważających demokrację jest nadawaniem im nadmiernego znaczenia. Konstytucja należy do wszystkich trzech gałęzi rządu - i wreszcie do narodu amerykańskiego.
