Północnoamerykański X-15

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółowy i uporządkowany przegląd suborbitalnego samolotu kosmicznego North American X-15, obejmujący jego historię, specyfikacje techniczne i program testów w locie. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają ją za cenny dodatek do swojej biblioteki lotniczej, inni krytykują ją za rozdęty rehash istniejących prac.

⬤ Bardzo szczegółowy przegląd historii X-15, aspektów technicznych i programu testów w locie.
⬤ Zorganizowany w trzech przejrzystych sekcjach, dzięki czemu jest łatwy do naśladowania.
⬤ Unikalna treść dotycząca politycznych i zarządczych aspektów programu X-15.
⬤ Ogólnie dobrze przyjęta przez entuzjastów lotnictwa i zapewnia dobrą wartość w stosunku do ceny.

⬤ W dużej mierze uważana za powtórkę z istniejącej literatury, w szczególności pracy Jenkinsa, z niewielką ilością nowych informacji.
⬤ Formatowanie i prezentacja są opisywane jako przestarzałe i miejscami rozdęte.
⬤ Zarzuty dotyczące wcześniejszych referencji autora budzą obawy co do wiarygodności.
⬤ Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że obszerne omówienie wcześniejszych samolotów odciągnęło uwagę od głównego skupienia się na X-1
⬤ .

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

North American X-15

Zawartość książki:

Opracowane w połowie lat 50. przez amerykańskie siły zbrojne i eksploatowane przez NASA w latach 1959-1968, X-15 były pierwszymi hipersonicznymi samolotami badawczymi o napędzie rakietowym. Odbyły one 199 lotów i osiągnęły prędkości przekraczające 4000 mph i wysokości powyżej 270 000 stóp, uważane za wykraczające poza atmosferę i w próżnię kosmiczną.

Książka rozpoczyna się od opisu programu badawczego samolotów serii X rozpoczętego w końcowych etapach II wojny światowej, który po raz pierwszy z powodzeniem przekroczył barierę dźwięku w 1947 roku. X-15 był wielkim krokiem naprzód w stosunku do wczesnych samolotów badawczych serii X i przyniósł wiele nowych technologii, pionierskie wykorzystanie silników sterujących położeniem, telemetrię do przesyłania danych w czasie rzeczywistym z czujników na płatowcu i badanie optymalnych sposobów ponownego wejścia w atmosferę. X-15 zrobił wiele, by zbadać ten projekt i zastosowania skrzydlatych pojazdów jako przyszłych statków kosmicznych, wprowadzając naukę i inżynierię do problemów związanych z pojazdami kosmicznymi wielokrotnego użytku, zdolnymi do lądowania na lądzie, a nie na wodzie, jak to miało miejsce w przypadku kapsuł balistycznych. Był on partnerem badań nad "podnoszonymi ciałami", optymalnie ukształtowanymi płatowcami, które były prekursorami promu kosmicznego.

Zbudowano trzy X-15, z których jeden został utracony po ponownym wejściu w atmosferę z dużej wysokości, ale dwa pozostałe kontynuowały loty. Drugi płatowiec został poważnie uszkodzony, ale odbudowano go do lotu badawczego z prędkością bliską Mach 7. Kilku słynnych pilotów latało na X-15, w tym Neil Armstrong, dowódca Apollo 11 i pierwszy człowiek, który stanął na Księżycu.