Pojęcie powierzchni Riemanna

Opinie czytelników

Książka jest klasyczną monografią na temat wykresów wielowartościowych funkcji zespolonych-analitycznych, pierwotnie napisaną przez Hermanna Weyla w 1913 roku i przetłumaczoną na język angielski w 1955 roku. Bada ona związek między teorią funkcji zespolonych a geometrią i topologią rozmaitości, ze szczególnym uwzględnieniem powierzchni Riemanna. Zapewniając kontekst historyczny i nowoczesne definicje, tekst został pochwalony za przejrzystość i znaczenie dla współczesnej matematyki, choć zauważono, że książka nie jest odpowiednia dla osób poszukujących praktycznego przewodnika po zastosowaniach w teorii względności lub innych dziedzinach.

Książka zawiera nowoczesne definicje i notacje, które czynią ją zrozumiałą, ma historyczne znaczenie w definiowaniu abstrakcyjnych rozmaitości różniczkowalnych, jest dobrym wprowadzeniem do topologii powierzchni Riemanna i jest dobrze wydrukowana i oprawiona. Podkreślono twórczy wkład Weyla w teorię funkcji zespolonych i topologię rozmaitości.

Książka jest trudna matematycznie i może nie być odpowiednia dla początkujących lub osób bez solidnych podstaw matematycznych. Nie obejmuje ona rozmaitości Riemannowskich ani praktycznych zastosowań poza matematyką teoretyczną, a niektórzy czytelnicy mogą uznać oryginalne niemieckie wydanie za trudne do odczytania.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Concept of a Riemann Surface

Zawartość książki:

2014 Reprint wydania z 1955 roku. Pełne faksymile oryginalnego wydania, nie reprodukowane za pomocą oprogramowania do rozpoznawania optycznego.

Reprint wydania 3. Weyl był niemiecko-amerykańskim matematykiem, który poprzez swój różnorodny wkład w matematykę służył jako łącznik między czystą matematyką a fizyką teoretyczną, w szczególności wnosząc ogromny wkład w mechanikę kwantową i teorię względności. Hermann Weyl (1885-1955) był prawdopodobnie najważniejszym, a przede wszystkim najbardziej wszechstronnym uczniem Davida Hilberta.

Praca jego życia obejmowała tak różne dyscypliny, jak teoria liczb, analiza zespolona, fizyka matematyczna i geometria. Jego młodzieńcza praca „The Concept of a Riemann Surface”, która została opublikowana w 1913 roku przez Teubnera w Lipsku, szybko zyskała uznanie jako epokowe dzieło, które wywarło trwały wpływ na kilka gałęzi matematyki.