Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka Tylera Cowena przedstawia przekonujące argumenty na rzecz pozytywnego związku między wolnymi rynkami a produkcją kulturalną, argumentując, że dobrobyt gospodarczy prowadzi do różnorodności kulturowej i kreatywności. Książka łączy dziedziny sztuki i ekonomii w angażujący sposób, zapewniając solidne ramy teoretyczne i empiryczne wsparcie dla swoich argumentów. Zachęca do ponownej oceny postrzeganego antagonizmu między kulturą a handlem.
Zalety:⬤ Angażuje się zarówno w ekonomię, jak i sztukę, odwołując się do szerokiego zakresu zainteresowań.
⬤ Jasne i przekonujące argumenty poparte ramami teoretycznymi i dowodami empirycznymi.
⬤ Oryginalna i naukowa praca, która podkreśla związek między dobrobytem ekonomicznym a produkcją kulturalną.
⬤ Zachęca do pozytywnego spojrzenia na wpływ wolnego rynku na kreatywność i różnorodność w sztuce.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać ją za zbyt długą, co jest typowe dla literatury faktu.
⬤ Może być kontrowersyjna lub nieatrakcyjna dla tych, którzy mocno wierzą we wsparcie rządowe dla sztuki, prowadząc do negatywnych reakcji ze strony niektórych odbiorców.
⬤ Książka może podważać ustalone ideały kulturowe, co może nie spodobać się niektórym czytelnikom, zwłaszcza studentom studiującym sztukę i politykę.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
In Praise of Commercial Culture
Zawartość książki:
Czy gospodarka rynkowa zachęca czy zniechęca do muzyki, literatury i sztuk wizualnych? Czy ekonomiczne siły popytu i podaży pomagają czy szkodzą kreatywności? Ta książka stara się przywrócić obecną równowagę intelektualną i popularną oraz zachęcić do bardziej przychylnego nastawienia do komercjalizacji kultury, którą kojarzymy z nowoczesnością. Ekonomista Tyler Cowen argumentuje, że kapitalistyczna gospodarka rynkowa jest istotną, ale niedocenianą ramą instytucjonalną wspierającą mnogość współistniejących wizji artystycznych, zapewniającą stały strumień nowych i satysfakcjonujących kreacji, wspierającą zarówno kulturę wysoką, jak i niską, pomagającą konsumentom i artystom udoskonalić ich gusta oraz oddającą hołd przeszłości poprzez jej uchwycenie, reprodukcję i rozpowszechnianie. Kultura współczesna, jak twierdzi Cowen, kwitnie w swoich różnych przejawach, w tym w sztukach wizualnych, literaturze, muzyce, architekturze i kinie.
Odnosząca sukcesy kultura wysoka zazwyczaj wywodzi się ze zdrowej i dobrze prosperującej kultury popularnej. Szekspir i Mozart byli bardzo popularni w swoich czasach. Późniejsza, mniej dostępna muzyka Beethovena była po części możliwa dzięki jego wczesnej popularności. Dziś popyt konsumencki gwarantuje, że archiwalne nagrania bluesowe, szeroka gama dawnych i obecnych symfonii oraz hit Top 40 z tego tygodnia znajdują się obok siebie w megasklepie muzycznym. Kultura wysoka i niska rzeczywiście się uzupełniają.
Filozofia kulturowego optymizmu Cowena stoi w opozycji do wielu odmian kulturowego pesymizmu, które można znaleźć wśród konserwatystów, neokonserwatystów, Szkoły Frankfurckiej i niektórych wersji poprawności politycznej i ruchów wielokulturowych, a także postaci historycznych, w tym Rousseau i Platona. Pokazuje, że nawet gdy współczesna kultura kwitnie, wydaje się zdegenerowana, o czym świadczy powszechna akceptacja pesymizmu. Na koniec rozważa powody, dla których pesymizm kulturowy ma tak silny wpływ na intelektualistów i opiniotwórców.
