Ocena:

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
In Praise of Heteronomy: Making Room for Revelation
Uznając zasadniczą heteronomię postmodernistycznej filozofii religii, Merold Westphal argumentuje przeciwko założeniu, że ludzki rozum jest uniwersalny, neutralny i pozbawiony założeń.
Zamiast tego Westphal twierdzi, że każda filozofia jest kwestią wiary, a filozoficzne spotkanie z teologią wynika z samego aktu myślenia. Opierając się na pracach Spinozy, Kanta i Hegla, Westphal odkrywa, że ich teologie czynią je wzajemnie niekompatybilnymi, a ich roszczenia do bycia głosem autonomicznego i uniwersalnego rozumu wydają się wątpliwe.
Westphal zmaga się z tą pluralistyczną naturą ludzkiej myśli w filozofii religii i rozwija ideę, że każde odwołanie do boskości musi opierać się na analizie historycznej i fenomenologicznej.