Po Czarnej Śmierci: Dżuma i upamiętnienie wśród iberyjskich Żydów

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.

Oryginalny tytuł:

After the Black Death: Plague and Commemoration Among Iberian Jews

Zawartość książki:

Czarna Śmierć w latach 1348-50 zdewastowała Europę. Z szacunkową śmiertelnością sięgającą od trzydziestu do sześćdziesięciu procent populacji, było to prawdopodobnie najbardziej znaczące wydarzenie XIV wieku. Niemniej jednak jej siła była różna na całym kontynencie, podobnie jak sposoby, w jakie ludzie na nią reagowali. Co zaskakujące, zachowało się niewiele żydowskich pism, które bezpośrednio odnoszą się do wpływu zarazy, a nawet przemocy, która czasami jej towarzyszyła. Ta nieobecność jest szczególnie zauważalna w Prowansji i na Półwyspie Iberyjskim, pomimo bogatych źródeł na temat życia żydowskiego w całym stuleciu.

W książce After the Black Death Susan L. Einbinder odkrywa żydowskie reakcje na dżumę i przemoc w XIV-wiecznej Iberii i Prowansji. Oryginalne badania Einbinder ujawniają szeroką, heterogeniczną serię żydowskich reakcji literackich na zarazę, w tym sefardyjską poezję liturgiczną; traktat medyczny napisany przez żydowskiego lekarza Abrahama Caslariego; epitafia wypisane na nagrobkach dwudziestu ośmiu żydowskich ofiar zarazy pochowanych niegdyś w Toledo; oraz dotychczas niezbadany lament liturgiczny napisany przez Mojżesza Nathana, ocalałego z antyżydowskiej masakry, która miała miejsce w T rrega w Katalonii w 1348 roku.

Poprzez eleganckie tłumaczenia i mistrzowską lekturę, After the Black Death ujawnia ogromną różnorodność żydowskich doświadczeń związanych z dżumą, ukształtowanych przez konwencję, geografię, epidemiologię i politykę. Co najważniejsze, Einbinder śledzi ciągłość wiary, języka i znaczenia przez lata zarazy i jej następstw. Zarówno przed, jak i po Czarnej Śmierci, żydowskie teksty, które dotyczą tragedii, uprzywilejowują wspólnotę nad osobistą i potwierdzają odporność nad ofiarą. W połączeniu z archiwalnymi i archeologicznymi świadectwami, teksty te proszą nas o głębokie zastanowienie się nad mężczyznami i kobietami, czasem sprawcami, jak i ofiarami, którzy stawili czoła Czarnej Śmierci. Tak niszczycielska jak Czarna Śmierć, nie zniszczyła ona sposobów wyrażania i wyjaśniania tych, którzy ją przeżyli - odkrycie, które podważa możliwość zastosowania współczesnej teorii traumy do średniowiecznego kontekstu.