Po chrześcijaństwie

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają znaczący wkład Gianniego Vattimo w myśl postmodernistyczną, podkreślając jego unikalne spojrzenie na relacje między chrześcijaństwem, sekularyzacją i nowoczesnością. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jego świeże spostrzeżenia i krytykę Kościoła katolickiego, inni wyrażają obawy dotyczące jego uogólnień i dychotomii.

⬤ Oferuje prawdziwie nowe treści i unikalną interpretację myśli postmodernistycznej.
⬤ Zajmuje się niezbadanymi aspektami nieświadomości i podkreśla emocjonalne podteksty postmodernizmu.
⬤ Krytykuje stanowisko Kościoła katolickiego w kwestiach współczesnych i opowiada się za bardziej zsekularyzowanym chrześcijaństwem.
⬤ Angażuje się w istotne tematy filozoficzne i zachęca do ponownej oceny tradycyjnych koncepcji.

⬤ Niektórzy recenzenci twierdzą, że Vattimo przedstawia fałszywą dychotomię między silną i słabą myślą.
⬤ Jego uogólnienia dotyczące metafizyki mogą pomijać ważne rozróżnienia w myśli historycznej.
⬤ Istnieje przekonanie, że jego interpretacja może błędnie przedstawiać związek między chrześcijaństwem a sekularyzacją.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

After Christianity

Zawartość książki:

Jaki los spotkał chrześcijaństwo od czasu słynnej zapowiedzi Nietzschego o "śmierci Boga"? Jaka jest możliwość rozkwitu religii, a konkretnie chrześcijaństwa, w naszej postmodernistycznej erze? W tej prowokującej nowej książce Gianni Vattimo, czołowy włoski filozof, polityk i twórca europejskiej konstytucji, odpowiada na te krytyczne pytania. Kiedy Vattimo został zapytany przez byłego nauczyciela, czy nadal wierzy w Boga, jego odpowiedź brzmiała: "Cóż, wierzę, że wierzę".

Ta paradoksalna deklaracja wiary służy jako podstawa błyskotliwej ekspozycji chrześcijaństwa w nowym tysiącleciu - wieku charakteryzującym się głęboką niepewnością opinii - oraz osobistym opisem tego, jak Vattimo sam odzyskał wiarę dzięki Nietzschemu i Heideggerowi. Najpierw argumentuje, że sekularyzacja jest w rzeczywistości spełnieniem głównego przesłania chrześcijańskiego i przygotowuje nas na nowy sposób chrześcijaństwa. Następnie wyjaśnia, że teza Nietzschego dotyczy jedynie "boga moralnego" i pozostawia miejsce na pojawienie się "nowych bogów".

Po trzecie, Vattimo twierdzi, że postmodernistyczny stan fragmentacji, antyeuropocentryzmu i postkolonializmu można z pożytkiem zrozumieć w świetle tezy Joachima z Fiore dotyczącej "duchowego wieku" historii. Wreszcie, Vattimo argumentuje za ideą "słabej myśli".

Ponieważ filozofia w epoce postmetafizycznej może jedynie uznać, że "wszystko jest interpretacją", że "rzeczywistość" jest zawsze względna i nie jest twardą i szybką "prawdą", za którą kiedyś ją uważaliśmy, współczesna myśl musi uznać siebie i swoje twierdzenia za "słabe" w przeciwieństwie do "silnych" fundamentalistycznych twierdzeń metafizycznej przeszłości. Vattimo konkluduje, że czynniki te sprawiają, że religia i Bóg mogą ponownie stać się poważnym tematem dla filozofii, a filozofia powinna teraz formalnie zaangażować się w religię.