Writing the Jerusalem Pilgrimage in the Late Middle Ages
Analiza czterech pisemnych relacji ze średniowiecznych pielgrzymek do Jerozolimy.
Co łączy kwestora Eton College, kanonika katedry w Moguncji, młodego rycerza z okolic Kolonii i kapelana kentyjskiego szlachcica? Dwóch Niemców, mieszkańców Świętego Cesarstwa Rzymskiego, i dwóch Anglików, właśnie wtedy, gdy zachodnie horyzonty znanego świata zaczynały się rozszerzać. Ci czterej mężczyźni - William Wey, Bernhard von Breydenbach, Arnold von Harff i Thomas Larke - należą do tysięcy zachodnich chrześcijan, którzy podjęli się żmudnej podróży do Ziemi Świętej w dekadach bezpośrednio poprzedzających reformację. Co ważniejsze, są oni członkami znacznie bardziej wyselekcjonowanej grupy: tych, którzy pozostawili pisemne relacje ze swoich podróży, ponieważ podróż do Jerozolimy w późnym średniowieczu odbywała się nie tylko w świecie fizycznym, ale także w umyśle i na stronie. Autorzy pielgrzymek na różne sposoby zmagali się z kolizją między XV-wieczną rzeczywistością a statyczną tekstową Jerozolimą, gdy napotykali prawdziwie wieloreligijny Bliski Wschód.
Niniejsza książka analizuje międzynarodowy fenomen literacki pielgrzymek do Jerozolimy przez pryzmat tych czterech pisarzy. Bada proces budowania zbiorowej i indywidualnej tożsamości, ponieważ pielgrzymi wchodzili w kontakt z członkami innych tradycji religijnych w trakcie wyrażania własnej.
Zajmuje się niełatwym związkiem między ciekawością a pielgrzymką.
Bada zarówno znaczenie gatunku, jak i pojawienie się druku dla rozwoju piśmiennictwa pielgrzymkowego. Ostatecznie pielgrzymka ujawnia się jako przestrzeń konceptualna o statusie niemal liturgicznym, nieograniczona granicami geograficznymi i dostępna zarówno dosłownie, jak i wirtualnie.
