Brutalne wiktoriańskie średniowiecze

Oryginalny tytuł:

Violent Victorian Medievalism

Zawartość książki:

Mediewalizm, n.

"odbiór, interpretacja lub odtwarzanie europejskiego średniowiecza w kulturach postśredniowiecznych".

Louise D'Arcens, 2016.

Fascynacja średniowieczem ukształtowała życie publiczne w XIX wieku - a w zamian przekształciła średniowiecze w formę dominującą do dziś. Angielskość stała się nierozerwalnie związana z wyimaginowaną średniowieczną przeszłością wyrażoną poprzez sztukę, architekturę i literaturę. Angielskie cechy i wartości wywodziły się ze Złotego Wieku rycerstwa, a narodowy charakter zakotwiczony był w heroicznej, tak zwanej germańskiej przeszłości. Jednak rycerstwo i heroizm z konieczności istnieją w kontekście wojennym, a przemoc przenikała już geopolitykę, literaturę i kulturę brytyjskiego "imperialnego stulecia". Średniowieczna lub sąsiadująca ze średniowieczem literatura oferowała kolejny godny szacunku nośnik przemocy.

W latach trzydziestych XIX wieku Thomas Carlyle opublikował esej zwracający uwagę narodu na średniowieczny epos, "należący szczególnie do nas, Anglików Teutonów". Była to Pieśń o Nibelungach, opowieść o miłości, zdradzie, zemście i beznadziejnym heroizmie. Została uznana za potencjalną "niemiecką Iliadę" i - podobnie jak Iliada - liczba jej ofiar była ogromna. Dzięki częstym scenom graficznej przemocy i potencjałowi budowania tożsamości etnonacjonalistycznej, narracja zawierała różne dążenia narodowe dla Wiktorian. Publikacja adaptacji nabrała tempa dopiero po premierze Pierścienia Nibelungów Wagnera , a tematyka utrzymała swoją popularność aż do I wojny światowej. Powstałe adaptacje były skierowane do wszystkich grup wiekowych, a wiele z nich było efektownie ilustrowanych.

Materiał ten był tak szeroko reinterpretowany w długim XIX wieku (1789-1914) i tak emblematyczny dla pojęć tak zwanej germańskiej tożsamości, że stanowi użyteczny pryzmat, przez który można wizualizować szersze implikacje brutalnego wiktoriańskiego (i edwardiańskiego) średniowiecza. Literatura dziecięca tego okresu rutynowo łączyła powściągliwość wobec seksu ze scenami skrajnej przemocy, często jednocześnie przemycając przesłanie edukacyjne. To przesłanie było tutaj jednoznaczne, zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych: ta narracja jest waszym kulturowym dziedzictwem. Obrazy na tej wystawie ujawniają się jako wyraźne prekursory średniowiecza XX i XXI wieku, a także odwzorowują nowsze trendy w brutalnym średniowieczu i kulturze popularnej.