Pirocen: Jak stworzyliśmy epokę ognia i co będzie dalej

Opinie czytelników

Książka oferuje kompleksową eksplorację roli ognia w antropogenicznym krajobrazie, podkreślając implikacje zmian klimatycznych i zarządzania lasami. Podczas gdy wielu docenia wiedzę autora i jego zdolność do uprzystępniania złożonych tematów, niektórzy czytelnicy krytykują styl pisania jako zbyt rozwlekły i pozbawiony zaangażowania.

⬤ Głęboka wiedza i doświadczenie w temacie pożarów i zmian klimatycznych.
⬤ Poszerza słownictwo i zrozumienie gospodarki leśnej.
⬤ Przystępny język dla nieprofesjonalistów.
⬤ Dostarcza otrzeźwiających refleksji na temat kwestii klimatycznych.

⬤ Niektórzy uważają, że styl pisania jest zbyt rozwlekły i brakuje w nim danych.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że książka się wlecze i trudno się w nią zaangażować.
⬤ Krytyka dotycząca potrzeby lepszej edycji i zwięzłości.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Pyrocene: How We Created an Age of Fire, and What Happens Next

Zawartość książki:

Prowokujące przemyślenie tego, jak ludzie i ogień ewoluowali razem w czasie - i nasza odpowiedzialność za reorientację tej relacji, zanim będzie za późno.

Pyrocene opowiada o tym, co się stało, gdy gatunek władający ogniem, ludzkość, spotkał się z wyjątkowo chłonnym na ogień okresem w historii Ziemi. Odkąd pojawiło się życie lądowe, płomienie rozkwitały. Jednak w ciągu ostatnich dwóch milionów lat jeden rodzaj zyskał zdolność manipulowania ogniem, szybko zmieniając zarówno siebie, jak i ostatecznie świat. Rozwinęliśmy małe wnętrzności i duże głowy, gotując jedzenie; wspinaliśmy się po łańcuchu pokarmowym, gotując krajobrazy; a teraz staliśmy się siłą geologiczną, gotując planetę.

Niektóre zastosowania ognia były bezpośrednie: ogień stosowany do przekształcania żywych krajobrazów w tereny łowieckie, pola paszowe, farmy i pastwiska. Inne były pośrednie, poprzez pirotechnikę, która rozszerzyła zasięg ludzkości poza zasięg płomienia. Mimo to społeczeństwa przedindustrialne i rdzenne w dużej mierze działały w ramach szerokich ograniczeń ekologicznych, które określały, w jaki sposób i kiedy można spalać żywe krajobrazy. Te starożytne relacje między ludźmi a ogniem załamały się, gdy ludzie zaczęli spalać biomasę kopalną - krajobrazy litowe - a siła ognia ludzkości stała się nieograniczona. Katalizowana przez ogień zmiana klimatu zglobalizowała wpływ na nową epokę geologiczną. Plejstocen ustąpił miejsca pirocenowi.

Wokół ognia, przez tysiąclecia, opowiadaliśmy historie, które wyjaśniały świat i negocjowały nasze miejsce w nim. Pirocen kontynuuje tę tradycję, opisując, w jaki sposób przekształciliśmy Ziemię i jak możemy odzyskać nasze obowiązki jako strażnicy planetarnego płomienia.