Pieśni smutku: Lucy McKim Garrison i pieśni niewolników w Stanach Zjednoczonych

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Songs of Sorrow: Lucy McKim Garrison and Slave Songs of the United States

Zawartość książki:

Wiosną 1862 roku Lucy McKim, dziewiętnastoletnia córka kwakierskiej rodziny abolicjonistów z Filadelfii, udała się wraz z ojcem na Wyspy Morskie w Karolinie Południowej, by pomóc mu w zorganizowaniu pomocy humanitarnej dla tysięcy nowo wyzwolonych niewolników. Podczas swojego pobytu słyszała śpiew niewolników w ich kościołach, gdy wiosłowali łodziami z wyspy na wyspę oraz gdy pracowali i grali. Będąc już utalentowanym muzykiem, postanowiła zachować jak najwięcej z tej muzyki, szybko zapisując słowa i melodie, z których niektóre były tylko przelotnymi improwizacjami. Po powrocie do Filadelfii zaczęła komponować oprawę muzyczną do pieśni, a jesienią 1862 roku opublikowała pierwsze poważne aranżacje muzyczne pieśni niewolniczych. Pisała również o muzycznych cechach pieśni niewolniczych i opublikowała w wiodącym czasopiśmie muzycznym tamtych czasów pierwszy artykuł omawiający to, czego była świadkiem.

W Songs of Sorrow znany badacz muzyki Samuel Charters opowiada osobistą historię McKima. Listy ujawniają historię życia młodych kobiet w trudnych latach wojny. W tym samym czasie, gdy jej aranżacje piosenek były publikowane, mężczyzna, z którym była nieoficjalnie "przywiązana", zginął w bitwie, a wojna zmusiła ją do tymczasowego porzucenia pracy.

W 1865 roku poślubiła Wendella Phillipsa Garrisona, syna abolicjonisty Williama Lloyda Garrisona, i w pierwszych miesiącach ich małżeństwa zaproponowała, by zajęli się kolekcją pieśni niewolniczych, która od dawna była jej marzeniem. Ona i jej mąż - założyciel i redaktor literacki niedawno powstałego czasopisma The Nation - poprosili o pomoc dwóch współpracowników, którzy również zbierali pieśni na Wyspach Morskich. Ich książka, Slave Songs of the United States, ukazała się w 1867 roku. Po długiej chorobie, która ostatecznie zakończyła się paraliżem, zmarła w wieku trzydziestu czterech lat w 1877 roku. Ta książka przypomina historię pionierki etnomuzykologii, której wpływowa praca wpłynęła na Fisk Jubilee Singers i wielu innych.