Pieśń wiecznego smutku: Powieść o Szanghaju

Opinie czytelników

Książka jest chwalona za elokwentny styl pisania, głęboki rozwój postaci i żywe przedstawienie atmosfery Szanghaju. Jest jednak krytykowana za powolne tempo i okazjonalną nudę, a niektórzy czytelnicy uważają, że niektóre opisy są przesadzone i brakuje im postępu w fabule.

⬤ Wymowny i pięknie napisany, przywołujący silne obrazy i emocje związane z Szanghajem.
⬤ Głęboko rozwinięte postacie, z empatią zarówno dla ich pozytywnych, jak i negatywnych cech.
⬤ Wnikliwa eksploracja historii i dynamiki społecznej Szanghaju i Chin.
⬤ Bogaty opis, oddający istotę codziennego życia w liryczny sposób.

⬤ Powolne tempo narracji może zniechęcić niektórych czytelników.
⬤ Niektórzy uważają, że opisy są zbyt rozwlekłe i odciągają uwagę od głównej fabuły.
⬤ Ograniczone skupienie się na postaciach drugoplanowych i szerszych wydarzeniach poza życiem osobistym bohatera.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Song of Everlasting Sorrow: A Novel of Shanghai

Zawartość książki:

Rozgrywająca się w Szanghaju po II wojnie światowej, The Song of Everlasting Sorrow śledzi przygody Wang Qiyao, dziewczyny urodzonej w longtong, zatłoczonych, labiryntowych zaułkach robotniczych dzielnic Szanghaju.

Zafascynowana blichtrem i przepychem Hollywood lat 40-tych, Wang Qiyao szuka sławy w konkursie piękności Miss Shanghai, a ta ulotna chwila sławy staje się szczytem jej życia. Przez następne cztery dekady Wang Qiyao oddaje się dekadenckim przyjemnościom przedwyzwoleniowego Szanghaju, potajemnie grając w mahjonga podczas ruchu antyprawicowego i wymieniając się kochankami w przededniu rewolucji kulturalnej. Przetrwawszy perypetie współczesnej chińskiej historii, Wang Qiyao wyłania się w latach 80. jako dostarczycielka „starego Szanghaju” - żywe wcielenie nowej, utowarowionej nostalgii, która ceni przepych i wyrafinowanie - po czym zostaje uwikłana w tragedię, która przypomina hollywoodzkie filmy noir z jej młodości.

Od brutalnych prześladowań komunizmu do liberalizmu i otwartości wieku reform, ta smutna opowieść o starych Chinach kontra nowych, o wytrwałości w obliczu przeciwności losu, jest ponadczasowym odzwierciedleniem naszego niekończącego się dążenia do transformacji i piękna.