Opinie czytelników
Podsumowanie:Relationscapes autorstwa Erin Manning bada koncepcję ruchu przez pryzmat tańca, sztuki i filozofii. Książka opisywana jest jako zarówno ożywcza, jak i wymagająca, mająca na celu zmianę postrzegania ruchu i tożsamości przez czytelników poprzez podkreślenie wzajemnych powiązań doświadczeń.
Zalety:Książka zapewnia odświeżającą analizę ruchu, łącząc filozofię, sztukę i proces w angażujący sposób. Wprowadza oryginalne koncepcje i spostrzeżenia, szczególnie w odniesieniu do tańca i form sztuki. Eksploracja sztuki australijskich Aborygenów przez Manning i jej empatyczne zaangażowanie w doświadczenia autystyczne są szczególnie uderzające i znaczące.
Wady:Chociaż książka jest żywa i prowokuje do myślenia, jej ozdobny styl może stać się męczący dla niektórych czytelników. Nacisk na ilustracje, a nie bezpośrednie wyjaśnienia, może prowadzić do zmęczenia czytelnika, czyniąc ją potencjalnie trudną lekturą dla tych, którzy szukają jasnej analizy.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Relationscapes: Movement, Art, Philosophy
Zawartość książki:
Nowa filozofia ruchu, która bada aktywną relację między doznaniem a myślą przez pryzmat tańca, kina, sztuki i nowych mediów.
Dzięki Relationscapes Erin Manning oferuje nową filozofię ruchu, kwestionując ideę, że ruch jest prostym przemieszczeniem w przestrzeni, poznawalnym tylko w kategoriach rzeczywistych. Badając relację między doznaniem a myślą przez pryzmat tańca, kina, sztuki i nowych mediów, Manning opowiada się za intensywnością ruchu. Z tej idei intensywności - incipialności w sercu ruchu - Manning rozwija koncepcję preakceleracji, która sprawia, że namacalne staje się to, jak ruch tworzy relacyjne interwały, z których formują się przemieszczenia.
Omawiając swoją teorię ruchu początkowego w kategoriach tańca i ruchu relacyjnego, Manning opisuje praktyki choreograficzne, które mają na celu rozwój ciała w ruchu, a nie tylko stabilizację tego ciała we wzorcach przemieszczenia. Analizuje obrazy ruchu Leni Riefenstahl, tienne-Jules Marey i Normana McLarena (czerpiąc z idei trwania Bergsona), a także bada kropkowe obrazy współczesnych australijskich artystów aborygeńskich. Wracając do języka, Manning proponuje teorię preartykuulacji, twierdząc, że afektywna siła języka zależy od koncepcji myśli w ruchu.
Relationscapes przyjmuje "Whiteheadowską perspektywę", uznając znaczenie Whiteheada i jego wpływ na filozofów procesu końca XX wieku - w szczególności Deleuze'a i Guattariego. Będzie ona szczególnie interesująca dla badaczy nowych mediów, filozofii, studiów nad tańcem, teorii filmu i historii sztuki.
