Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.
For a Pragmatics of the Useless
To, co ma zastosowanie w przyszłości, jest radykalnie bezużyteczne teraz. To, co ma wpływ teraz, niekoniecznie jest użyteczne, jeśli wpada w luki.
W „For a Pragmatics of the Useless” Erin Manning bada to, co wykracza poza zakres znanych już funkcji i ustalonych standardów wartości, nie z powodu braku potencjału, ale z powodu jego nadmiaru. Postacie są różne: infrathin, artful, proprioceptive tactilty, neurodiversity, black life. To właśnie wokół tych dwóch ostatnich odbija się echem główny refren: „całe czarne życie to życie neurodiverse”.
Nie jest to równanie, ale „przybliżenie bliskości”. Manning pokazuje, jak neurotypowość i biel łączą się, tworząc normatywną podstawę egzystencji.
Czerń i neuroróżnorodność „kręcą się” wokół tej linii bazowej, bezużytecznie, pragmatycznie, tworząc coś więcej niż życie. Manning, w dialogu z Felixem Guattarim i opierając się na radykalnych opisach czarnego życia i estetyce czarnej społeczności, proponuje „schizoanalizę” tego, co więcej niż, kreśląc wachlarz technik dla innych sposobów życia i uczenia się.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)