Ocena:
Recenzje książki „Paryż pod wodą: How the City of Light Survived the Great Flood of 1910” podkreślają dogłębne badania nad ważnym, ale często pomijanym wydarzeniem historycznym w Paryżu. Podczas gdy wielu czytelników doceniło wciągającą narrację i unikalne spojrzenie na powódź, niektórzy uważali, że książce brakuje głębi i fascynującej fabuły, skupiając się zbytnio na drobnych szczegółach.
Zalety:⬤ Ciekawy i unikalny temat dotyczący mało znanego wydarzenia historycznego.
⬤ Dobrze zbadana dzięki różnorodnym źródłom, w tym osobistym relacjom.
⬤ Wciągający styl pisania, który zawiera żywe opisy powodzi i jej wpływu na miasto.
⬤ Dobre wykorzystanie zdjęć i ilustracji z epoki (choć w mniejszej skali).
⬤ Tematy ludzkiej odporności i obywatelskiej reakcji na katastrofę są dobrze zbadane.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali książkę za zbyt szczegółową i suchą, przypominającą raczej rozprawę akademicką niż narrację.
⬤ Krytycy wspominali o braku atrakcyjnej fabuły, zauważając, że autorowi trudno było utrzymać zainteresowanie czytelnika.
⬤ Ograniczone i słabo odwzorowane obrazy pogorszyły wrażenia z lektury.
⬤ Książka mogłaby zyskać na lepszych mapach i materiałach wizualnych.
⬤ Niektórzy uważali, że książka mogłaby zawierać więcej analiz na temat szerszych implikacji i wniosków wyciągniętych z powodzi.
(na podstawie 21 opinii czytelników)
Paris Under Water: How the City of Light Survived the Great Flood of 1910
Zimą 1910 roku rzeka, która ożywiła Paryż, szybko stała się siłą zniszczenia. Ulewne deszcze nasyciły glebę, a wadliwa inżynieria stworzyła idealną burzę warunków, które wkrótce zatopiły paryskie ulice, domy, firmy i muzea.
Wydawało się, że miasto przegrało walkę z żywiołem. Biorąc pod uwagę historię głęboko zakorzenionych konfliktów społecznych, religijnych i politycznych Paryżan, wątpliwe było, czy będą w stanie współpracować, aby stawić czoła kryzysowi. Jednak podczas gdy kanalizacja, metro i elektryczność zawiodły wokół nich, paryżanie ze wszystkich środowisk zebrali się, by ratować miasto i siebie nawzajem.
Improwizując techniki mające na celu utrzymanie funkcjonowania Paryża i stawiając czoła niebezpieczeństwom związanym z upadającą infrastrukturą i szabrownikami, zarówno przywódcy, jak i mieszkańcy odpowiedzieli na wezwanie do działania. Ta nowo odkryta zdolność do współpracy okazała się kluczową próbą przed jeszcze poważniejszym kryzysem cztery lata później, kiedy Francja pogrążyła się w I wojnie światowej.
Z okazji setnej rocznicy powodzi Jeffrey H. Jackson po raz pierwszy uchwycił dramat i ostateczne zwycięstwo człowieka nad naturą.
