Ocena:
Książka „Discovering the Contents of Papyrus Ebers” otrzymała mieszane recenzje. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jej łatwy do odczytania format i wartość historyczną, inni krytykują ją za słabą jakość tłumaczenia, brak komentarzy naukowych i sceptycyzm wobec starożytnych praktyk leczniczych. Ogólnie rzecz biorąc, służy jako tekst wprowadzający, ale ma znaczące wady dotyczące rygoru akademickiego.
Zalety:Łatwy w czytaniu, dobry rozmiar czcionki, ważny jako zapis historyczny, ciekawe spojrzenie na starożytną medycynę egipską.
Wady:Krytyka starożytnego systemu leczniczego przez autora, zmieniona treść, słaba reprodukcja fotograficzna tłumaczenia z 1930 r., brak komentarza naukowego, mylący opis na platformach zakupowych.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Papyrus Ebers: Ancient Egyptian Medicine by Cyril P Bryan and G Elliot Smith
Papirus Ebersa, znany również jako Papirus Ebersa, to egipski papirus medyczny zawierający wiedzę na temat ziół, datowany na około 1550 r. p.n.e..
Wśród najstarszych i najważniejszych papirusów medycznych starożytnego Egiptu, został zakupiony w Luksorze zimą 1873-74 przez Georga Ebersa. Obecnie przechowywany jest w bibliotece Uniwersytetu w Lipsku w Niemczech. Papirus Ebersa jest napisany hieratycznym pismem egipskim i stanowi najobszerniejszy i najlepiej zachowany znany zapis starożytnej medycyny egipskiej.
Zwój zawiera około 700 magicznych formuł i środków ludowych.
Zawiera wiele zaklęć mających na celu odwrócenie demonów wywołujących choroby, a także dowody na długą tradycję empiryzmu. Papirus zawiera "traktat o sercu".
Zauważono w nim, że serce jest centrum dopływu krwi, z naczyniami połączonymi z każdym członkiem ciała. Zaburzenia psychiczne są szczegółowo opisane w rozdziale papirusu zwanym Księgą Serc. Opisane są tam zaburzenia takie jak depresja i demencja.
Opisy tych zaburzeń sugerują, że Egipcjanie postrzegali choroby psychiczne i fizyczne w podobny sposób. Papirus zawiera rozdziały dotyczące antykoncepcji, diagnozowania ciąży i innych kwestii ginekologicznych, chorób jelit i pasożytów, problemów z oczami i skórą, stomatologii i chirurgicznego leczenia ropni i guzów, zrastania kości i oparzeń. "Teoria kanałów" była powszechna w czasie pisania papirusu Ebersa.
Sugerowała ona, że niezakłócony przepływ płynów ustrojowych jest warunkiem wstępnym dobrego zdrowia. Można go uznać za prekursora starożytnej greckiej patologii humoralnej i późniejszej teorii czterech humorów, zapewniając historyczne połączenie między starożytnym Egiptem, starożytną Grecją i średniowieczną medycyną.
