Papirus Ebersa: Starożytna medycyna egipska

Opinie czytelników

Książka „Odkrywanie treści Papirusu Ebersa” zawiera historyczny przegląd Papirusu Ebersa, ale otrzymała mieszane recenzje ze względu na obawy dotyczące jakości tłumaczenia i spojrzenia autora na starożytną medycynę.

Łatwy do odczytania format, ważny jako zapis historyczny, interesujący wgląd w starożytną medycynę egipską.

Krytyka sceptycyzmu autora w odniesieniu do starożytnych systemów leczniczych, twierdzenia o słabym tłumaczeniu z 1930 roku, postrzegane zmiany w pracy i brak komentarzy naukowych.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Papyrus Ebers: Ancient Egyptian Medicine

Zawartość książki:

2021 Reprint wydania z 1930 roku. Ilustrowane. Papirus Ebersa, znany również jako Papirus Ebersa, to egipski papirus medyczny z wiedzą ziołową datowany na około 1550 pne. Wśród najstarszych i najważniejszych papirusów medycznych starożytnego Egiptu, został zakupiony w Luksorze zimą 1873-74 przez Georga Ebersa. Obecnie przechowywany jest w bibliotece Uniwersytetu w Lipsku w Niemczech. Papirus Ebersa jest napisany hieratycznym pismem egipskim i stanowi najobszerniejszy i najlepiej zachowany znany zapis starożytnej medycyny egipskiej. Zwój zawiera około 700 magicznych formuł i środków ludowych. Zawiera wiele zaklęć mających na celu odwrócenie demonów wywołujących choroby, a także dowody na długą tradycję empiryzmu. Papirus zawiera "traktat o sercu". Zauważono w nim, że serce jest centrum dopływu krwi, z naczyniami podłączonymi do każdego członka ciała. Zaburzenia psychiczne są szczegółowo opisane w rozdziale papirusu zwanym Księgą Serc. Opisane są tam zaburzenia takie jak depresja i demencja. Opisy tych zaburzeń sugerują, że Egipcjanie postrzegali choroby psychiczne i fizyczne w podobny sposób. Papirus zawiera rozdziały dotyczące antykoncepcji, diagnozowania ciąży i innych kwestii ginekologicznych, chorób jelit i pasożytów, problemów z oczami i skórą, stomatologii i chirurgicznego leczenia ropni i guzów, zrastania kości i oparzeń.

"Teoria kanału" była rozpowszechniona w czasie pisania papirusu Ebersa.

Sugerowała, że niezakłócony przepływ płynów ustrojowych jest warunkiem wstępnym dobrego zdrowia. Można go uznać za prekursora starożytnej greckiej patologii humoralnej i późniejszej teorii czterech humorów, zapewniając historyczne połączenie między starożytnym Egiptem, starożytną Grecją i średniowieczną medycyną.