Ocena:
Recenzje „Discovering the Contents of Papyrus Ebers” prezentują mieszaną perspektywę, podkreślając zarówno zalety książki jako dokumentu historycznego, jak i jej niedociągnięcia w zakresie tłumaczenia i jakości treści. Podczas gdy niektórzy czytelnicy znajdują wartość w jej wglądzie w starożytną egipską medycynę, inni krytykują ją za słabą reprodukcję przestarzałego materiału z niewystarczającym komentarzem.
Zalety:⬤ Łatwy do czytania, dobry rozmiar czcionki
⬤ ważny jako zapis historyczny
⬤ ciekawe spostrzeżenia na temat medycyny starożytnego Egiptu.
⬤ Krytyka dotycząca sceptycyzmu autora wobec starożytnych systemów leczniczych
⬤ obawy dotyczące tego, że książka jest kiepskim tłumaczeniem i reprodukcją przestarzałego wydania z 1930 r.
⬤ brak aparatu naukowego i komentarzy.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
The Papyrus Ebers: Ancient Egyptian Medicine by Cyril P Bryan and G Elliot Smith
Papirus Ebersa, znany również jako Papirus Ebersa, to egipski papirus medyczny zawierający wiedzę na temat ziół, datowany na około 1550 r. p.n.e..
Wśród najstarszych i najważniejszych papirusów medycznych starożytnego Egiptu, został zakupiony w Luksorze zimą 1873-74 przez Georga Ebersa. Obecnie przechowywany jest w bibliotece Uniwersytetu w Lipsku w Niemczech. Papirus Ebersa jest napisany hieratycznym pismem egipskim i stanowi najobszerniejszy i najlepiej zachowany znany zapis starożytnej medycyny egipskiej.
Zwój zawiera około 700 magicznych formuł i środków ludowych.
Zawiera wiele zaklęć mających na celu odwrócenie demonów wywołujących choroby, a także dowody na długą tradycję empiryzmu. Papirus zawiera "traktat o sercu".
Zauważono w nim, że serce jest centrum dopływu krwi, z naczyniami połączonymi z każdym członkiem ciała. Zaburzenia psychiczne są szczegółowo opisane w rozdziale papirusu zwanym Księgą Serc. Opisane są tam zaburzenia takie jak depresja i demencja.
Opisy tych zaburzeń sugerują, że Egipcjanie postrzegali choroby psychiczne i fizyczne w podobny sposób. Papirus zawiera rozdziały dotyczące antykoncepcji, diagnozowania ciąży i innych kwestii ginekologicznych, chorób jelit i pasożytów, problemów z oczami i skórą, stomatologii i chirurgicznego leczenia ropni i guzów, zrastania kości i oparzeń. "Teoria kanałów" była powszechna w czasie pisania papirusu Ebersa.
Sugerowała, że niezakłócony przepływ płynów ustrojowych jest warunkiem wstępnym dobrego zdrowia. Można go uznać za prekursora starożytnej greckiej patologii humoralnej i późniejszej teorii czterech humorów, zapewniając historyczne połączenie między starożytnym Egiptem, starożytną Grecją i średniowieczną medycyną.
