Pani Palfrey w Claremont

Opinie czytelników

Mrs. Palfrey at the Claremont to pięknie napisana powieść, która oferuje wzruszający i przenikliwy portret starzenia się, samotności i poszukiwania więzi w późniejszych latach. Rozgrywająca się w hotelu dla emerytów, bada życie pani Palfrey, starszej wdowy tworzącej więź z młodym pisarzem Ludo, gdy poruszają się w poczuciu izolacji i potrzeby towarzystwa. Książka wywołuje szereg emocji i jest znana z dobrze rozwiniętych postaci i wnikliwych obserwacji.

Książka jest chwalona za elegancki styl pisania, głębię rozwoju postaci i emocjonalny rezonans. Czytelnicy doceniają humor, empatię i wrażliwość, z jaką Elizabeth Taylor porusza tematy starzenia się i samotności. Wielu z nich uznało tę opowieść za wzruszającą, wiarygodną i piękną refleksję na temat więzi międzyludzkich. Uważa się, że jest to wartościowa lektura zarówno dla osobistej przyjemności, jak i klubów książki.

Niektórzy czytelnicy uważali, że książka była zbyt melancholijna i trudna do przebrnięcia, skupiając się na smutnych i przygnębiających szczegółach starzenia się. Kilku z nich wolało adaptację filmową od książki, twierdząc, że film przedstawia bardziej szczerą i wciągającą historię. Hiperrealistyczny styl i ponure skupienie się na doświadczeniach osób starszych mogą nie trafić do wszystkich czytelników.

(na podstawie 441 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Mrs Palfrey at the Claremont

Zawartość książki:

„Pani Palfrey w Claremont to dla mnie jej arcydzieło” - Robert McCrum, Guardian, „The Best 100 Novels”.

„Autorka o wielkiej subtelności, wielkim współczuciu i wielkiej głębi” - SARAH WATERS.

„Jane Austen, Elizabeth Taylor, Elizabath Bowen - siostry dusz” - ANNE TYLER.

W deszczową styczniową niedzielę niedawno owdowiała pani Palfrey przybywa do hotelu Claremont, gdzie spędzi pozostałe jej dni. Jej współmieszkańcy są niesamowicie ekscentryczni i nieskończenie ciekawi, żyjąc z okruchów uczucia i skrawków plotek. Razem, z usztywnionymi wargami, walczą z bliźniaczymi wrogami: nudą i Ponurym Żniwiarzem.

Pewnego dnia pani Palfrey nawiązuje nieprawdopodobną przyjaźń ze zubożałym młodym pisarzem Ludo, który widzi w niej inspirację dla swojej powieści.

Znakomicie nakreślone przez Elizabeth Taylor studium ekscentryczności w podeszłym wieku jest ostrym i dowcipnym portretem łagodnego powojennego angielskiego życia w obliczu zmian zachodzących w latach 60-tych... Duża część radości czytelnika leży w wykwintnej subtelności w przedstawieniu przez Taylor wszystkich relacji, ostrej zwięzłości jej dowcipu i pozornie bezwysiłkowym sposobie, w jaki rozwija się fabuła” - Robert McCrum »100 najlepszych powieści«, Guardian.