Ostatnia powieść

Opinie czytelników

„Ostatnia powieść” Davida Marksona zebrała mieszankę recenzji chwalących jej oryginalność i intelektualny dowcip, a jednocześnie krytykujących jej format i jakość edytorską. Książka składa się ze zbioru faktów i anegdot o artystach przeplatających się z oszczędną narracją, tworząc unikalne, ale fragmentaryczne doświadczenie czytelnicze.

Książka jest chwalona za oryginalne podejście, dowcip i wnikliwe anegdoty o różnych artystach i myślicielach. Wielu recenzentów uznało ją za wciągającą, twierdząc, że zapewnia intelektualną pożywkę i przyjemne ciekawostki. Polecana jest dla tych, którzy cenią sobie połączenie literatury faktu i opowiadania historii.

Krytycy wskazywali na fragmentaryczną strukturę książki jako wadę, a niektórzy uważali, że brakuje jej spójnej narracji. W kilku recenzjach zauważono również problemy z edycją wydania Kindle, w tym błędy i słabe formatowanie. Kilku czytelników uznało ją za samolubną i miało obawy dotyczące postrzeganych uprzedzeń w treści.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Last Novel

Zawartość książki:

W ostatnich powieściach, które zostały nazwane „hipnotycznymi”, „oszałamiającymi” i „ekscytującymi”, David Markson stworzył swój własny gatunek. W nowym dziele, The Last Novel, starszy autor (określany jedynie jako „Novelist”) ogłasza, że ponieważ będzie to jego ostatni wysiłek, ma „carte blanche do zrobienia wszystkiego, co mu się cholernie podoba”.

Przyciśnięty samotnością i wiekiem, Novelist nieuchronnie zwraca się ku historiom innych artystów - ich geniuszu, braku uznania i śmierci. Trzymając swoją osobistą historię z dala od opowieści, Novelist tworzy zaklęty strumień fascynujących triumfów i porażek z życia znanych i mniej znanych malarzy, pisarzy, muzyków, sportowców i naukowców.

W miarę jak Novelist przechodzi przez swoje ostatnie lata, wyłania się minimalistyczny autoportret, stając się skomplikowanym arcydziełem zdumiewającej wyobraźni Davida Marksona. Poprzez te zaskakujące, czasem komiczne, ale często tragiczne anegdoty nieoczekiwanie dostrzegamy cały kształt życia człowieka.