Ocena:
Książka jest prowokującą do myślenia eksploracją rasy, tożsamości i zmian społecznych, przedstawioną poprzez historię osób w małym miasteczku, które nagle zmieniają kolor skóry. Książka porusza tematy rasizmu, przywilejów i reakcji społeczności, jednocześnie wykorzystując unikalny styl pisania. Pomimo intrygującego założenia, niektórym czytelnikom brakowało rozwoju postaci i głębi narracji.
Zalety:⬤ Intrygujące i oryginalne założenie
⬤ prowokująca do myślenia eksploracja rasy i tożsamości
⬤ urzekający styl pisania, który jest poetycki i kontrolowany
⬤ stawia ważne pytania dotyczące społecznych reakcji na zmiany
⬤ unikalne spojrzenie na rasizm
⬤ szybkie czytanie.
⬤ Niektóre postacie wydają się płaskie i niedopracowane
⬤ brakuje głębi w badaniu złożoności rasy
⬤ styl pisania może być odstręczający ze względu na długie zdania i minimalne dialogi
⬤ niektórzy czytelnicy uważają, że jest fantastyczny i pozbawiony realizmu
⬤ nie odnosi się odpowiednio do szerszych kontekstów społecznych i politycznych.
(na podstawie 83 opinii czytelników)
The Last White Man
A NEW YORKER "ESSENTIAL READ"
BESTSELLER NEW YORK TIMESA.
UZNANA ZA NAJLEPSZĄ KSIĄŻKĘ ROKU PRZEZ THE NEW YORKER, VOGUE I NPR
"Być może najbardziej niezwykłe dzieło Hamida... niezwykła wizja ludzkich możliwości". -Ayad Akhtar, autor Homeland Elegies.
"Przeszywający, porywający... na nowo wyobraża sobie kultową "Metamorfozę" Kafki w naszych naładowanych rasowo czasach". Hamilton Cain, Oprah Daily.
Od autora bestsellerów New York Timesa Exit West, opowieść o miłości, stracie i ponownym odkryciu w czasach niepokojących zmian.
Pewnego ranka mężczyzna budzi się i odkrywa, że przeszedł przemianę. W ciągu nocy skóra Andersa stała się ciemna, a odbicie w lustrze wydaje mu się obce. Początkowo dzieli się swoim sekretem tylko z Ooną, dawną przyjaciółką, która została jego nową kochanką. Wkrótce zaczynają pojawiać się doniesienia o podobnych wydarzeniach. W całej krainie ludzie budzą się w nowych wcieleniach, niepewni, jak powitają ich sąsiedzi, przyjaciele i rodzina. Niektórzy postrzegają te przemiany jako długo oczekiwane obalenie ustalonego porządku, któremu należy się opierać aż do gorzkiego końca. U wielu, takich jak ojciec Andersa i matka Oony, poczucie głębokiej straty i niepokoju walczy z głęboką miłością. Gdy więź między Andersem i Ooną pogłębia się, zmiana nabiera innego odcienia: szansa na swego rodzaju odrodzenie - możliwość zobaczenia siebie twarzą w twarz, na nowo.
W "lirycznej i pilnej" prozie Mohsina Hamida ("O Magazine"), "Ostatni biały człowiek" potężnie podnosi naszą zdolność do empatii i transcendencji nad bigoterią, strachem i gniewem, które może osiągnąć.
