Ostatni biały człowiek

Opinie czytelników

Książka analizuje nagłą transformację rasową ludzi w małym miasteczku, badając tematy tożsamości, rasizmu i reakcji społeczeństwa na zmiany. Wywołała różne opinie, niektórzy chwalą jej prowokujący do myślenia charakter i styl pisania, podczas gdy inni krytykują ją za brak głębi w eksploracji rasy i dostarczanie nierealistycznej fantazji.

⬤ Prowokująca do myślenia i intrygująca koncepcja, która stymuluje dyskusje na temat rasy i tożsamości.
⬤ Bardzo chwalony styl pisania, który jest poetycki i ściśle skonstruowany.
⬤ Oferuje unikalne spojrzenie na osobiste i społeczne reakcje na drastyczne zmiany tożsamości.
⬤ Nawet bez dialogów, wywołuje silne emocjonalne i psychologiczne spostrzeżenia dotyczące relacji rasowych.
⬤ Krótka i łatwa w odbiorze, dzięki czemu jest dostępna dla wielu odbiorców.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali styl pisania za uciążliwy, szczególnie w przypadku długich zdań, które utrudniają czytanie.
⬤ Krytyka za brak dogłębnej, zniuansowanej eksploracji kwestii rasowych i jednowymiarowość.
⬤ Wielu uważało, że nie odnosi się odpowiednio do tego, jak społeczeństwo jako całość reaguje na zmiany, pomijając krytyczne dyskusje.
⬤ Postrzegany jako fantazja, która odbiega od realistycznych portretów transformacji rasowej.
⬤ Niezadowolenie z zaabsorbowanej sobą natury bohaterów i braku zewnętrznego dialogu na temat ich doświadczeń.

(na podstawie 83 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Last White Man

Zawartość książki:

BESTSELLER NEW YORK TIMESA.

UZNANA ZA NAJLEPSZĄ KSIĄŻKĘ LATA PRZEZ TIME, ELLE, USA TODAY, ENTERTAINMENT WEEKLY I INNE.

"Być może najbardziej niezwykłe dzieło Hamida... niezwykła wizja ludzkich możliwości". -Ayad Akhtar, autor Homeland Elegies.

"Przeszywający, porywający... na nowo wyobraża sobie kultową "Metamorfozę" Kafki w naszych naładowanych rasowo czasach". Hamilton Cain, Oprah Daily.

Od autora bestsellerów New York Timesa Exit West, opowieść o miłości, stracie i ponownym odkryciu w czasach niepokojących zmian.

Pewnego ranka mężczyzna budzi się i odkrywa, że przeszedł przemianę. W ciągu nocy skóra Andersa stała się ciemna, a odbicie w lustrze wydaje mu się obce. Początkowo dzieli się swoim sekretem tylko z Ooną, dawną przyjaciółką, która została jego nową kochanką. Wkrótce zaczynają pojawiać się doniesienia o podobnych wydarzeniach. W całej krainie ludzie budzą się w nowych wcieleniach, niepewni, jak powitają ich sąsiedzi, przyjaciele i rodzina. Niektórzy postrzegają te przemiany jako długo oczekiwane obalenie ustalonego porządku, któremu należy się opierać aż do gorzkiego końca. U wielu, takich jak ojciec Andersa i matka Oony, poczucie głębokiej straty i niepokoju walczy z głęboką miłością. Gdy więź między Andersem i Ooną pogłębia się, zmiana nabiera innego odcienia: szansa na swego rodzaju odrodzenie - możliwość zobaczenia siebie twarzą w twarz, na nowo.

W "lirycznej i pilnej" prozie Mohsina Hamida ("O Magazine"), "Ostatni biały człowiek" potężnie podnosi naszą zdolność do empatii i transcendencji nad bigoterią, strachem i gniewem, które może osiągnąć.