Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zawiera kompleksowy opis kluczowej roli Marynarki Wojennej w operacji Neptun, która była kluczowa dla powodzenia inwazji w Normandii, powszechnie znanej jako D-Day. Szczegółowo opisuje rozległe planowanie, koordynację i logistykę związaną z transportem żołnierzy i zasobów na francuskie wybrzeże. Autor Craig Symonds bada wkład różnych okrętów marynarki wojennej, zwłaszcza LST i LCT, i podkreśla wspólne wysiłki sił amerykańskich i brytyjskich. Narracja łączy dogłębne badania z osobistymi anegdotami, dzięki czemu jest przystępna i wciągająca dla czytelników zainteresowanych II wojną światową.
Zalety:⬤ Dobrze zbadany i szczegółowy opis wkładu marynarki wojennej podczas D-Day.
⬤ Wciągający styl pisania, sprawiający, że złożona logistyka staje się zrozumiała.
⬤ Wnikliwa eksploracja interakcji między strategią wojskową a logistyką.
⬤ Gromadzi osobiste historie i relacje historyczne, zapewniając emocjonalną głębię.
⬤ Odnosi się do często pomijanych perspektyw, w szczególności roli marynarki wojennej.
⬤ Zawiera interesujące biografie kluczowych dowódców i projektów marynarki wojennej.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy zwracali uwagę na niewielki rozmiar czcionki w wersji papierowej, co utrudniało czytanie.
⬤ Niektórzy uważali, że jest to bardziej szczegółowy traktat niż narracja, co może być mniej wciągające dla zwykłych czytelników.
⬤ Drobna krytyka dotycząca pominięcia roli Navy Medicine podczas inwazji.
(na podstawie 142 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Operation Neptune: The D-Day Landings and the Allied Invasion of Europe
Zawartość książki:
Siedemdziesiąt lat temu ponad sześć tysięcy alianckich okrętów przetransportowało ponad milion żołnierzy przez kanał La Manche do szerokiego na pięćdziesiąt mil pasa wybrzeża Normandii w okupowanej przez Niemców Francji. Był to największy atak morski w historii ludzkości. Nazwy kodowe nadane plażom, na których statki wyładowały żołnierzy, stały się nieśmiertelne: Gold, Juno, Sword, Utah, a zwłaszcza Omaha, scena niewyobrażalnej ludzkiej tragedii. Morze krzyży na cmentarzu znajdującym się dziś na szczycie urwiska z widokiem na plaże przypomina nam o jej kosztach.
Większość opisów tej epickiej historii zaczyna się od lądowania rankiem 6 czerwca 1944 roku. W rzeczywistości jednak D-Day był kulminacją miesięcy i lat planowania i intensywnych debat. W mrocznych dniach po ewakuacji Dunkierki latem 1940 roku, brytyjscy urzędnicy, a wkrótce także ich amerykańscy odpowiednicy, zaczęli zastanawiać się, w jaki sposób, gdzie, a zwłaszcza kiedy, mogliby ponownie wkroczyć na kontynent europejski. Amerykanie, dowodzeni przez szefa sztabu armii USA, generała George'a C. Marshalla, chcieli dokonać inwazji tak szybko, jak to możliwe.
Brytyjczycy, uosabiani przez ich nieugiętego premiera Winstona Churchilla, byli przekonani, że przedwczesne lądowanie byłoby katastrofalne w skutkach. Często ostre negocjacje między anglojęzycznymi sojusznikami zaprowadziły ich najpierw do Afryki Północnej, potem na Sycylię, a następnie do Włoch. Dopiero wiosną 1943 r. szefowie połączonych sztabów zobowiązali się do inwazji na północną Francję. Kryptonimem tej inwazji był Overlord, ale wszystko, co nastąpiło wcześniej, w tym same lądowania i system zaopatrzenia, który umożliwił najeźdźcom pozostanie na miejscu, nosiło kryptonim Neptun.
Craig L. Symonds przedstawia kompletną historię tego olimpijskiego wysiłku, obejmującego transportowce, eskortowce, okręty wsparcia ogniowego i okręty desantowe o każdym możliwym rozmiarze i funkcji. Przeszkód na drodze do sukcesu było wiele. Oprócz rozbieżnych poglądów strategicznych i tarć kulturowych, Anglo-Amerykanie musieli pokonać niemieckie U-Booty, rosyjską niecierpliwość, zaciekłą rywalizację o niewystarczającą żeglugę, katastrofy szkoleniowe i tysiące innych przeszkód, w tym logistyczne wąskie gardła i plany dezinformacji. Symonds zawiera żywe portrety kluczowych decydentów, od Franklina Roosevelta i Churchilla, po Marshalla, Dwighta Eisenhowera i admirała Sir Bertrama Ramsaya, który dowodził morskim elementem inwazji. Rzeczywiście, kluczowa rola sił morskich - brytyjskich i amerykańskich, straży przybrzeżnej i marynarki wojennej - jest najważniejsza.
Ostatecznie, jak pokazuje Symonds w tej porywającej relacji z D-Day, sukces zależał głównie od samych ludzi: młodszych oficerów i żołnierzy, którzy prowadzili okręty desantowe, usuwali miny, zajmowali plaże i atakowali urwiska za nimi, zabezpieczając przyczółek dla ostatecznej kampanii do Berlina i zakończenia najstraszniejszej wojny w historii ludzkości.
