Opatrzone przypisami pisma więzienne Oscara Wilde'a

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają, że pisma więzienne Oscara Wilde'a stanowią głęboką eksplorację jego doświadczeń i emocji podczas mrocznego rozdziału w jego życiu. Czytelnicy doceniają piękno prozy Wilde'a i wgląd dostarczony przez adnotacje. Niektórzy jednak uznali brak indeksu za istotną wadę.

⬤ Głęboko poruszająca i pięknie napisana treść
⬤ wnikliwe adnotacje, które zwiększają zrozumienie
⬤ przyjemny układ, który wyrównuje tekst i notatki dla wygody
⬤ chwalony za emocjonalną głębię i humanitarne poglądy Wilde'a.

Brak indeksu sprawia, że książka jest trudna w nawigacji; niektórzy czytelnicy uważali, że treść może być trudna w użyciu bez tej funkcji.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Annotated Prison Writings of Oscar Wilde

Zawartość książki:

"A ja? Czy mogę nic nie mówić, milordzie? " Tymi słowami zakończył się proces sądowy Oscara Wilde'a. Lord, o którym mowa, sędzia Sądu Najwyższego Sir Alfred Wills, wysłał Wilde'a do celi, skazując go na dwa lata więzienia z ciężką pracą za przestępstwo "rażącej nieprzyzwoitości" z innymi mężczyznami. Gdy z galerii rozległy się okrzyki "hańba", skazany esteta został uciszony.

Ale nie pozostał taki sam. Za kratkami i w okresie bezpośrednio po zwolnieniu Wilde napisał dwa ze swoich najpotężniejszych dzieł - długi autobiograficzny list De Profundis i obszerny bestsellerowy wiersz The Ballad of Reading Gaol. W The Annotated Prison Writings of Oscar Wilde, Nicholas Frankel zbiera te i inne pisma więzienne, którym towarzyszą historyczne ilustracje i bogate adnotacje na stronach tytułowych. Jak pokazuje Frankel, Wilde doświadczył warunków więziennych zaprojektowanych tak, by złamać nawet najtwardszego ducha, a jednak jego pisma z tego okresu ukazują wyobraźnię i błyskotliwość werbalną, które pozostały w dużej mierze nienaruszone. Wilde pozostał również niezłomny politycznie, zdeterminowany, aby jego pisma inspirowały do poprawy groteskowych systemów kar w wiktoriańskiej Anglii. Ale podczas gdy jego reformatorski impuls przemawiał do jego chwili, Wilde pisał także dla wieczności.

Jednocześnie brutalne oskarżenie społeczeństwa, które go uwięziło i poruszające świadectwo prywatnych cierpień, więzienne pisma Wilde'a - rozświetlone obszernymi notatkami Frankela - ujawniają zupełnie innego człowieka niż słynny dandys i esteta, który szokował i bawił anglojęzyczny świat.