Old Angel Midnight

Opinie czytelników

Recenzenci książki podkreślają jej wyjątkowy, spontaniczny styl prozy oraz głęboki związek z jazzem i muzyką, które są głównymi tematami w twórczości Kerouaca. Wielu czytelników docenia książkę jako osobistą, intymną eksplorację myśli i doświadczeń. Pojawiają się jednak głosy krytyki dotyczące jej przystępności, a niektórzy uważają ją za trudną do naśladowania i zbyt chaotyczną, a także skargi dotyczące jakości formatowania i prezentacji ebooka.

⬤ Bogata w kreatywność i muzykalność, odzwierciedlająca spontaniczny styl prozy Kerouaca.
⬤ Zawiera głębokie spostrzeżenia i wyraża duszę autora.
⬤ Ceniona jako kompaktowa lektura, która odkrywa nowe znaczenia przy wielokrotnym czytaniu.
⬤ Wciągająca dla zagorzałych fanów Kerouaca i tych, którzy cenią jazz i improwizację.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali za korzystne czytanie na głos, zwiększając zrozumienie i uznanie.

⬤ Trudna do zrozumienia dla niektórych czytelników, opisywana jako „mieszanka” myśli.
⬤ Problemy z formatowaniem książki, w tym brak odstępów i spisu treści.
⬤ Niektóre recenzje komentują brak spójnej struktury i wciągającej narracji, co prowadzi do zmęczenia czytelnika.
⬤ Mieszane uczucia co do tego, czy jest to przydatne lub dostępne poza zagorzałymi fanami Kerouaca.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Old Angel Midnight to jedna z największych rozkoszy bezgranicznego świata improwizacji. Ucho Jacka Kerouaca jest niezrównane, manifestując struktury inaczej niemożliwe. Arcydzieło umysłu uwolnionego do lotu. Przeczytaj to na głos, dla siebie, "dla samego czytania i dla Języka...". Usłyszmy dźwięk wszechświata, synu." - Clark Coolidge.

Old Angel Midnight to skarbnica eksperymentów Kerouaca z pismem automatycznym, metodą, którą nieustannie praktykował, by wyostrzyć swój refleks wyobraźni. Zapisane w serii zeszytów w latach 1956-1959, to, co Kerouac nazywał swoim niekończącym się automatycznym pisaniem, zaczęło się, gdy dzielił chatę z poetą Garym Snyderem. Kerouac próbował naśladować codzienną buddyjską dyscyplinę medytacyjną Snydera, wykorzystując technikę odpuszczania, aby uwolnić swój umysł do czystego spontanicznego pisania, dodając adnotacje do strumienia słów przepływających przez jego świadomość w odpowiedzi na bodźce słuchowe i własne obrazy mentalne.

Kerouac kontynuował swoje ćwiczenia w spontanicznej kompozycji przez następne trzy lata, w tym okres spędzony z Williamem Burroughsem w Tangerze. Nie wprowadzał żadnych poprawek do automatycznych wpisów w swoich notatnikach, które zostały zebrane i przepisane do publikacji w oryginalnej formie. Old Angel Midnight potwierdza sukces eksperymentu Kerouaca i świadczy o jego zaangażowaniu w swoje rzemiosło, a także o przyjemności, jaką czerpie z pisania: Lubię błogość umysłu.

Old Angel Midnight to iluminowany notatnik, ur-tekst wizji/głosu/języka Kerouaca. Złota reguła katolicyzmu umysłu Nowej Anglii w kahootach ze świadomością Boga wolnego czasu. To jest prawdziwa beatowa przyjemność. To jest nasza muzyka. --Thurston Moore