Ojciec i syn: Pamiętnik

Opinie czytelników

„Ojciec i syn” Jonathana Rabana to podwójny pamiętnik, który przeplata własne doświadczenia autora z udarem mózgu i doświadczeniami jego ojca podczas II wojny światowej. Książka oferuje fascynujące spostrzeżenia, ale cierpi z powodu problemów strukturalnych i braku skupienia się na relacji ojciec-syn.

Książka zawiera mocną, pierwszoosobową relację z udaru i rehabilitacji Rabana, z emocjonalnie rezonującymi opisami warunków szpitalnych i doświadczeń. Zawiera interesujące historyczne spostrzeżenia z wojennych listów ojca, a pisarstwo Rabana jest znane ze swojej literackiej jakości.

Książce brakuje spójnego skupienia się na relacji ojciec-syn, często wydaje się chaotyczna i meandrująca. Rozdziały historyczne dotyczące II wojny światowej mogą odciągać uwagę od bardziej przekonującej współczesnej narracji. Krytycy wspominają również, że osobiste doświadczenia Rabana na odwyku wydają się powierzchowne, pozbawione głębi oczekiwanej od jego skrupulatnego stylu, a niektórzy uważają jego spojrzenie na personel za nieco snobistyczne.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Father and Son: A Memoir

Zawartość książki:

Przejmujący pamiętnik o miłości, traumie i powrocie do zdrowia po zmieniającym życie udarze mózgu, połączony z mocnym opisem przeżyć ojca podczas II wojny światowej, autorstwa laureata nagrody National Book Critics Circle Award.

"Piękny, wciągający pamiętnik... Ostatnie dzieło Rabana jest wspaniałym osiągnięciem." --Ian McEwan, autor bestsellerów New York Timesa "Lessons".

W czerwcu 2011 roku, na kilka dni przed swoimi sześćdziesiątymi dziewiątymi urodzinami, Jonathan Raban zasiadał do kolacji z córką, gdy okazało się, że nie może odłożyć noża do talerza. Później tej nocy, w szpitalu, lekarze potwierdzili to, co wszyscy podejrzewali: że doznał rozległego udaru krwotocznego, paraliżującego prawą stronę jego ciała. Gdy jego stan się ustabilizował, Raban rozpoczął dłuższy pobyt w ośrodku rehabilitacyjnym, gdzie zapoznał się i starał się zaakceptować ograniczenia swojego nowego ciała - ponownie ucząc się chodzić i wchodzić po schodach, próbując się kąpać i ubierać, a także zastanawiając się, jak pisać, a nawet czytać.

W te strony wpleciona jest relacja z drugiej bitwy, którą jego własny ojciec stoczył w okopach podczas II wojny światowej. Dzięki intymnym listom, które jego rodzice wymieniali w tamtym czasie, Raban umieszcza rodzącą się miłość dwojga młodych ludzi w burzliwym krajobrazie różnych teatrów wojny, od przesiąkniętych krwią ulic Anzio po usiane amunicją plaże Dunkierki. Poruszając się między narracjami, jego i ich, Raban zręcznie bada ludzką zdolność przystosowania się do traumy, a także ciepło, siłę i humor, które trwają pomimo niej. Rezultatem jest "Ojciec i syn", potężna opowieść o żałobie, ale także o odporności.