Oddech: Wiersze

Opinie czytelników

Recenzje książki Philipa Levine'a „Breath” prezentują mieszankę podziwu i krytyki. Czytelnicy doceniają liryczną prozę Levine'a i głęboką eksplorację tematów osobistych i robotniczych, sugerując, że jego praca rezonuje z wieloma na głębokim poziomie. Niektórzy krytycy wyrażają jednak obawy dotyczące powtarzalności jego stylu i tematyki w jego późniejszych pracach, czując, że zmierza ona raczej w kierunku autoportretu niż szerszego oświetlenia.

Pochwały dotyczą lirycznej i sugestywnej poezji Levine'a, silnej więzi emocjonalnej z czytelnikami, eksploracji tematów osobistych i robotniczych, zdolności do głębokiego angażowania czytelników oraz związku z doświadczeniami życiowymi poety.

Krytyka powtarzalności jego stylu i wyborów tematycznych w ostatnich pracach, z sugestiami, że jego poezja stała się zbyt skoncentrowana na poecie, a nie na szerszym świecie, prawdopodobnie wymagając wcześniejszej znajomości jego wcześniejszych zbiorów dla lepszego docenienia.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Breath: Poems

Zawartość książki:

Philip Levine, zawsze poeta pamięci i inwencji, spogląda wstecz na swoje życie, a także na przygody swoich przodków, krewnych i przyjaciół oraz na ich rytuały przejścia do Ameryki zwycięstw i zdrad. Przenosi nas z powrotem na ulicę, na której się urodził „na początku ostatniego stulecia przemysłowego”, aby pomóc nam wyobrazić sobie Amerykę, którą znał od lat trzydziestych XX wieku do chwili obecnej. Jego bohaterami są jego bracia, stryj, który porzucił Amerykę i wrócił do carskiej Rosji, ojciec, który przeżył niewyobrażalne straty, artyści i muzycy, którzy go zainspirowali, a także koledzy z fabryki, którzy dzielili najlepsze i najgorsze chwile jego dorastania.

W całym zbiorze Levine raduje się pieśnią - Dinah Washington zawodzącą z szafy grającej w centrum Manhattanu; Della Daubien hymnująca w tramwaju; Max Roach i Clifford Brown w zapomnianym pałacu jazzowym w Detroit; modlitwy ofiarowane Bogu przez wuja imigranta marzącego o wzgórzach Judei; ochrypłe nuty pracownika fabryki, który kończąc kolejną późną zmianę, śpiewa na śpiących ulicach.

Podobnie jak wszystkie wiersze Levine'a, są one świadectwem trwałości miłości, siły ludzkiego ducha, wytrwałości życia w obliczu nadchodzącej ciemności.