Miłosierdzie: Wiersze

Opinie czytelników

Zbiór „The Mercy” Philipa Levine'a to przejmująca eksploracja pamięci, tożsamości i doświadczeń pracowników fizycznych, pokazująca jego zdolność do wywoływania głębokich emocji poprzez żywy język i zrozumiałe narracje. Zbiór spotkał się z różnymi reakcjami, z których wiele chwali jego współczucie i głębię, podczas gdy kilka krytykuje jego postrzegany brak innowacji.

Poezja jest bardzo chwalona za współczucie, żywe obrazy, głębię emocjonalną i możliwość odniesienia. Czytelnicy doceniają zdolność Levine'a do przekazywania złożonych ludzkich doświadczeń i emocji, a wielu zauważyło, że niektóre wiersze, takie jak „Salt and Oil” i „The Sea We Read About”, są szczególnie uderzające i zapadają w pamięć. Książka jest uważana za dobre wprowadzenie do twórczości Levine'a i pokazuje jego mistrzostwo w nawiązywaniu kontaktu z czytelnikiem.

Niektórzy czytelnicy uważali, że tematy poruszane w „The Mercy” są powtórzeniem wcześniejszych dzieł Levine'a, co doprowadziło do początkowego rozczarowania. Kilku krytyków wspomina o braku obrazowania w niektórych wierszach i postrzeganiu, że pisanie nie jest zgodne z tradycyjnymi technikami poetyckimi. Istnieje również negatywna recenzja, która wprost odrzuca zbiór, twierdząc, że brakuje mu treści i zrozumienia.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Mercy: Poems

Zawartość książki:

Nowy zbiór wierszy Philipa Levine'a (jego pierwszy od czasu The Simple Truth nagrodzonego Pulitzerem) to książka o podróżach: tych niezbędnych, które każdy z nas odbywa od niewinności do doświadczenia, od młodości do wieku, od zagubienia do jasności, od szaleństwa do szaleństwa i z powrotem, od życia do śmierci, a czasami od porażki do triumfu.

Nastrój książki najlepiej oddają końcowe wersy tytułowego wiersza, którego nazwa pochodzi od statku, który przywiózł matkę poety do Ameryki: Dziewięcioletnia dziewczynka podróżuje całą noc pociągiem z jedną walizką i pomarańczą. Dowiaduje się, że miłosierdzie to coś, co można jeść raz za razem, podczas gdy sok rozlewa się po brodzie, można go wytrzeć grzbietem dłoni i nigdy nie ma się dość.