Ocena:
Recenzje odzwierciedlają mieszankę podziwu i krytyki dla pism Roberta Capona. Wielu czytelników chwali jego unikalne spostrzeżenia, poczucie humoru i zdolność do kwestionowania konwencjonalnej myśli chrześcijańskiej, podczas gdy niektórzy wyrażają frustrację z powodu konkretnych książek, czując, że nie dorównują one doskonałości najlepszych dzieł Capona. Ogólnie rzecz biorąc, Capon jest postrzegany jako fascynujący i wpływowy autor chrześcijański.
Zalety:Capon jest chwalony za swój humor, wnikliwe perspektywy i zdolność do kwestionowania tradycyjnych interpretacji doktryny chrześcijańskiej. Czytelnicy doceniają jego wciągający styl pisania i świeże sposoby przedstawiania Ewangelii, które głęboko rezonują z wieloma osobami. Kilku recenzentów wspomina, że jego prace wpłynęły na ich duchowy rozwój i zrozumienie łaski.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że niektóre książki, w tym ta, o której mowa, nie prezentują najlepszych tekstów Capona i mają trudności z pełnym zaangażowaniem się w nie. Kilka recenzji sugeruje, że chociaż Capon ma wiele świetnych spostrzeżeń, niektóre z jego argumentów mogą wydawać się powtarzalne lub mniej przekonujące w porównaniu z innymi jego pracami.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
The Fingerprints of God: Tracking the Divine Suspect Through a History of Images
W książce „Odciski palców Boga” bestsellerowy autor Robert Farrar Capon zabiera czytelników w podróż detektywistyczną, wykorzystując swoją własną, wyjątkowo rozwiniętą historię obrazów, aby znaleźć dowody na istnienie Boskiego Podejrzanego pośród nas”. „Capon najpierw bada różne obrazy, które skłaniają do właściwej rozmowy o Bogu i naturze Pisma Świętego.
Mówi, że Biblia jest tajemniczą historią ukrytej obecności Boga jako Boskiego Podejrzanego stojącego za całą historią. Capon omawia niewłaściwe wykorzystanie Pisma Świętego z powodu dosłownej interpretacji, przygląda się sposobom, w jakie Chrystus cierpiał z rąk ludzkich twórców obrazów, i proponuje nowe rozumienie historii zbawienia, które wyjaśnia właściwe role Pisma Świętego, Ducha Świętego i Jezusa „.
„W drugiej części książki Capon kieruje swoje szkło powiększające na głównych myślicieli z historii Kościoła - Ireneusza, Atanazego, Anzelma, Lutra, Melanchtona, Kalwina, Juliana z Norwich i innych - wskazując zarówno na mocne, jak i słabe obrazy, które stworzyli. Na przestrzeni wieków Capon postrzega Boga jako „Boskiego Kręglarza” próbującego strącić błędne „kołki” idei, które zostały ustawione na torach historii religii, jednocześnie ujawniając się w głęboki i potężny sposób.
