Oryginalny tytuł:
Safeguarding Cultural Property and the 1954 Hague Convention: All Possible Steps
Zawartość książki:
Obecnie znaczna uwaga skupia się na niszczeniu dziedzictwa, ale kluczowe przepisy międzynarodowe zakazujące tego - Konwencja haska o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego z 1954 r.
oraz jej pierwszy i drugi protokół (1954/1999) - określają dwa podstawowe aspekty mające na celu ograniczenie szkód: środki poszanowania sił zbrojnych oraz środki ochronne, które państwa-strony powinny wprowadzić w czasie pokoju. Niniejszy tom zawiera szeroko zakrojone międzynarodowe perspektywy ze strony osób z akademii, wraz z praktycznymi spostrzeżeniami ze strony sił zbrojnych i specjalistów ds.
dziedzictwa, w celu zbadania systemu ochrony. Autorzy rozważają takie kwestie, jak to, czy państwa-strony rzeczywiście podjęły "wszelkie możliwe kroki", zgodnie z zadaniami Konwencji; czego możemy się nauczyć z przeszłej praktyki i jak Konwencja jest wdrażana dzisiaj; konsekwencje nowych trendów w prawie i zarządzaniu dziedzictwem - takich jak powstanie Konwencji Światowego Dziedzictwa i coraz większy nacisk na bezpieczne schronienia, a nie schronienia; czy można zastosować nowe metody zarządzania dziedzictwem, takie jak teoria oceny ryzyka; oraz, w Konwencji skoncentrowanej w szczególności na państwach-stronach, co z ich przeciwnikami, uzbrojonymi podmiotami niepaństwowymi. Tematy obejmują przywództwo i rolę przedstawiciela państwa-strony, obowiązki uzbrojonych grup niepaństwowych w zakresie ochrony, a także badanie przeszłych i obecnych praktyk w różnych krajach.
Wykorzystując mieszankę studiów przypadków i teoretycznych badań nowych i istniejących metodologii, artykuły obejmują szeroki przedział czasowy od II wojny światowej do dziś, z przykładami z Europy, Bliskiego Wschodu i Afryki. Ogólnie rzecz biorąc, celem tomu jest promowanie szerszego zrozumienia praktycznej skuteczności Konwencji we współczesnym świecie, poprzez zbadanie postrzeganych możliwości i ograniczeń, jakie Konwencja oferuje dziś w celu ochrony dóbr kultury w konfliktach zbrojnych, oraz stanowcze ustalenie, że taka ochrona musi rozpocząć się w pokoju.
