Nowy Orlean, Mon Amour: Dwadzieścia lat pism z miasta

Opinie czytelników

Książka „New Orleans, Mon Amour: Twenty Years of Writings From the City” to zbiór esejów Andreia Codrescu, które odzwierciedlają jego głęboką miłość do Nowego Orleanu poprzez humorystyczne i wnikliwe obserwacje obejmujące dwie dekady. Czytelnicy doceniają jego żywe obrazy miasta, jego kultury i jej złożoności, w tym refleksje po Katrinie. Styl pisania jest chwalony za jego poetycką jakość, chociaż niektóre sekcje mogą wydawać się nierówne.

Pisarstwo Codrescu jest bogate w humor i żywe obrazy, oddające istotę Nowego Orleanu. Czytelnicy doceniają głębię wglądu w kulturę, historię i dziwactwa miasta, a także emocjonalną więź, jaką przekazuje Codrescu. Eseje są wciągające i przystępne, dzięki czemu jest to przyjemna lektura zarówno dla mieszkańców, jak i odwiedzających Nowy Orlean.

Niektórzy czytelnicy uważają, że niektóre sekcje, takie jak poezja, są niezręczne i mniej wciągające. Kilku krytyków wspomina, że ton książki przesuwa się w kierunku rozpaczy i politycznej goryczy pod koniec, co wydaje się chaotyczne w porównaniu z bardziej uroczystymi wcześniejszymi esejami. Ponadto niektóre fragmenty mogą być postrzegane jako zbyt rozwlekłe.

(na podstawie 35 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

New Orleans, Mon Amour: Twenty Years of Writings from the City

Zawartość książki:

Przez dwie dekady komentator NPR Andrei Codrescu mieszkał i pisał o swoim przybranym mieście, gdzie, jak sam mówi, językiem urzędowym są sny. Jakże trafnie, że uchodźca urodzony w Transylwanii znalazł swój dom w miejscu, gdzie wampiry wędrują po ulicach, a królowe voodoo mieszkają za rogiem; gdzie cmentarze są najpopularniejszymi miejscami piknikowymi, duchy poetów, prostytutek i piratów są namacalne, a w Dzielnicy Francuskiej nikt nigdy nie śpi.

Eseje Codrescu zostały nazwane "satyrycznymi perełkami", "wywrotowymi", "sardonicznymi i oszałamiającymi", "zabawnymi", "gonzo", "dowcipnie przejmującymi" i "przewrotnymi" - oto pisarz, który doskonale odzwierciedla dziki, zmysłowy, bohemy charakter samego Nowego Orleanu. Ta retrospektywa podąża za nim od nowicjusza do prawie tubylca: Najpierw uwiedziony przez bujne bananowce na swoim podwórku i zmysłowy aromat kawy w kawiarni w przecznicy, Codrescu wkrótce staje się stałym bywalcem Window Gang w niesławnym barze Molly's na Decatur, zostaje królem Krewe de Vieux Carr na Mardi Gras, zaprzyjaźnia się z artystami, muzykami i ekscentrykami, a także ujawnia podbrzusze korupcji w mieście, ostrzegając przed brakiem planowania powodzi w mieście, które jest wysoko na własnej beztroski. Niestety, jak wszyscy wiemy, raj został utracony.

New Orleans, Mon Amour to epicka pieśń miłosna, klarowna elegia, święto kultury i podziękowanie dla Nowego Orleanu w jego złotym wieku.