Lekcja poezji

Opinie czytelników

Recenzje prezentują mieszane spojrzenie na „Lekcję poezji” Andrei Codrescu, podkreślając pasję autora do poezji, jego angażujący styl nauczania i humorystyczne elementy książki, jednocześnie krytykując ją za postrzeganą arogancję i brak głębi.

Wciągająca narracja Codrescu i jego pasja do poezji zapewniają inspirujące i wzbogacające doświadczenie. Książka oferuje unikalne spojrzenie na temat, łącząc osobiste anegdoty z edukacją poetycką. Wielu czytelników docenia jego humor i koncepcję łączenia uczniów w pary z „towarzyszami duchami”, czyniąc poezję istotną we współczesnym społeczeństwie.

Niektórzy czytelnicy uważają książkę za rozczarowującą, opisując ją jako arogancką i „narcystyczną tyradę”. Pojawiają się opinie, że jest ona niedopracowana, brakuje jej głębi i przypomina raczej powierzchowny kurs uniwersytecki niż merytoryczne dzieło literackie. Ponadto niektórzy wyrażają pragnienie większej ilości treści lub kontynuacji historii.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Poetry Lesson

Zawartość książki:

"Wstęp do pisania poezji jest zawsze taki: długi poród, poród przez miednicę lub, odwrotnie, wydobywanie w ciemności. Bierzesz zdrowych, młodych Amerykanów przyzwyczajonych do słońca (wspomaganych czasem przez Xanax i Adderall), zawiązujesz im oczy i prowadzisz za rękę do labiryntu zbudowanego z kości.

Następnie przekazujesz im zadanie: "Znajdź Graala. Masz na to minutę w Nowym Jorku." - Lekcja poezji? Lekcja poezji to przezabawna relacja z pierwszego dnia kursu kreatywnego pisania prowadzonego przez "typowego beatnika z fin-de-siecle'u" - kogoś z wybujałą wyobraźnią, przerośniętą osobowością i libido oraz niekończącym się zapasem zabawnych anegdot literackich, wiarygodnych lub nie.

Ani powieść, ani pamiętnik, ale naśladując aspekty każdego z nich, The Poetry Lesson to czysty Andrei Codrescu: lekceważący, niekonwencjonalny, błyskotliwy i zawsze zabawny. Codrescu zabiera czytelników do dziwnej klasy i jeszcze dziwniejszego umysłu poety i profesora języka angielskiego w przededniu przejścia na emeryturę, gdy zaczyna uczyć ostatniego semestru Intro to Poetry Writing.

Zapoznając swoich studentów z NARZĘDZIAMI POETYCKIMI (lista obejmująca notatnik snów z koziej skóry, hipnozę i telewizję kablową) oraz DZIESIĘCIOMA MUZAMI POETYCKIMI (błędne słuchanie, błędne rozumienie, błędne tłumaczenie... ), a także przydzielając każdemu z nich opiekuńczego poetę "ducha-towarzysza", nauczyciel wspomina szalone opowieści ze swojego dorastania jako poety w latach 60. i 70.

ubiegłego wieku, nawet gdy spekuluje na temat życia oraz poetyckiego i seksualnego potencjału swoich dwudziestopierwszowiecznych studentów. Od argumentowania, że Allen Ginsberg tak naprawdę nie był gejem, po opowiadanie o tym, jak kondukt pogrzebowy Williama Burroughsa zatrzymał się w McDonald's, The Poetry Lesson to całkowicie zabawny portret niepowtarzalnego poety, nauczyciela i gawędziarza.