Ocena:
Książka próbuje ożywić niemiecki idealizm, ale jest krytykowana za swój polemiczny charakter i postrzegane argumenty strawman przeciwko innym interpretacjom. Oferuje jednak wartościowe bliskie lektury myślicieli z kręgu Lacanowsko-Heglowskiego.
Zalety:Interesująca próba ożywienia niemieckiego idealizmu; godne podziwu bliskie lektury myślicieli z kręgu Lacana-Hegla.
Wady:⬤ Nadmiernie polemiczna
⬤ wyrzuca na śmietnik inne interpretacje Hegla
⬤ nie radzi sobie z oczywistymi rozróżnieniami
⬤ słabe odczytanie Heideggera
⬤ sprawia wrażenie wewnątrzpartyjnej kłótni.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
A New German Idealism: Hegel, Zizek, and Dialectical Materialism
W 2012 r. filozof i intelektualista publiczny Slavoj Zizek opublikował swoje opus magnum - tysiącstronicową książkę Less Than Nothing: Hegel and the Shadow of Dialectical Materialism (Mniej niż nic: Hegel i cień materializmu dialektycznego).
Sporych rozmiarów kontynuacja ukazała się w 2014 roku, Absolute Recoil: Towards a New Foundation of Dialectical Materialism. W tych dwóch książkach Zizek powraca do niemieckiego idealisty G.W.F. Hegla, by stworzyć nowy materializm na miarę XXI wieku.
Ponowne wynalezienie przez Zizka dialektyki heglowskiej bada odwieczne i współczesne obawy: relacje ludzkości z naturą, miejsce ludzkiej wolności, granice racjonalności, rolę duchowości i religii oraz perspektywy radykalnej zmiany społeczno-politycznej. W "Nowym niemieckim idealizmie" Adrian Johnston oferuje pierwszą w swoim rodzaju krytyczną odpowiedź na Less Than Nothing i Absolute Recoil.
Johnston, czołowy autorytet i rozmówca Zizka, ocenia niedawny powrót do Hegla na tle kantowskiego i postkantowskiego idealizmu niemieckiego. Przedstawia również alternatywne rekonstrukcje stanowisk Hegla, które różnią się pod ważnymi względami od wersji materializmu dialektycznego Zizka.
W szczególności Johnston krytykuje odstępstwa Zizka od świeckiego naturalizmu i oświeceniowego optymizmu wybranych przez niego źródeł inspiracji: nie tylko Hegla, ale także Karola Marksa i Zygmunta Freuda. W odpowiedzi Johnston rozwija to, co nazywa materializmem transcendentalnym, antyredukcyjnym i lewicowym materializmem zdolnym do zachowania i rozwijania kluczowych dla Zizka dziedzictw tradycji heglowskiej, marksistowskiej i freudowskiej.
