Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Infinite Greed: The Inhuman Selfishness of Capital
Samolubność jest niezbędna dla kapitalizmu - tak twierdzą zarówno jego zwolennicy, jak i przeciwnicy. W Infinite Greed Adrian Johnston dowodzi, że ten konsensus jest błędny. Poprzez nowatorską syntezę marksizmu i psychoanalizy ujawnia, w jaki sposób nieustanna pogoń za zyskami nie jest zasadniczo animowana przez ludzką chciwość. Zamiast tego, dziwna "nieskończona chciwość" kapitalizmu wymaga, aby jednostki poświęciły swoje przyjemności, dobrobyt, a nawet siebie, aby służyć nieludzkiemu kapitałowi.
Johnston śledzi mechanizmy, które zmuszają kapitalistyczne podmioty do posłuszeństwa zimnemu imperatywowi gromadzenia w nieskończoność i bez ograniczeń - a także bez względu na konsekwencje dla wszystkich i wszystkiego innego. W obliczu kryzysów, takich jak spirala nierówności majątkowych i napędzana zyskiem perspektywa zbliżającej się ekologicznej apokalipsy, racjonalny interes własny większości wydaje się dyktować powstrzymanie kapitalistycznej akumulacji. Łącząc marksistowską krytykę ekonomii politycznej z psychoanalityczną metapsychologią, Johnston pokazuje, dlaczego i w jaki sposób kapitalizm, zamiast reagować na racjonalnie egoistyczne interesy ludzi, lekceważy je i unieważnia.
W przeciwieństwie do wcześniejszych syntez marksizmu i psychoanalizy, Nieskończona chciwość łączy freudowskie i lacanowskie koncepcje z ekonomicznym sercem historycznego materializmu Marksa. Czyniąc to, Johnston wydobywa na światło dzienne złożony splot ekonomii politycznej i libidinalnej, który sprawia, że jesteśmy zaangażowani i współwinni utrwalania kapitalizmu i jego bolączek.
