Ocena:
Książka bada koncepcję „ja” przez pryzmat historyczny i filozoficzny, w szczególności poprzez prace Kartezjusza i neuronaukowca Damasio. Malabou przedstawia szczegółową analizę różnych warstw jaźni, integrując neuronaukę, psychoanalizę i filozofię, sugerując jednocześnie, że nasze rozumienie siebie jest afektywne i kruche.
Zalety:Książka oferuje błyskotliwą analizę jaźni, skutecznie łącząc neuronaukę i filozofię. Jest dobrze zbadana i zachęca do dalszego czytania na ten temat. Czytelnicy uważają ją za przyjemną i doceniają jej innowacyjne podejście do zrozumienia ludzkiej podmiotowości, zwłaszcza gdy czyta się ją wraz z innymi współczesnymi teoretykami.
Wady:Czytelnicy mogą uznać, że książka wymaga solidnego przygotowania w zakresie filozofii i neuronauki, aby w pełni docenić jej koncepcje. Niektórzy mogą poczuć się przytłoczeni głębią analizy lub integracją różnych dziedzin, co może stanowić wyzwanie dla ogółu odbiorców.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Self and Emotional Life: Philosophy, Psychoanalysis, and Neuroscience
Adrian Johnston i Catherine Malabou przeciwstawiają się głęboko zakorzenionemu oporowi humanistyki teoretycznej wobec zaangażowania w nauki przyrodnicze. Zamiast traktować biologię i jej gałęzie jako beznadziejnie redukcyjne i politycznie podejrzane, postrzegają ostatnie postępy w neurobiologii i sąsiednich dziedzinach naukowych jako kluczowe katalizatory radykalnego przemyślenia podmiotowości.
Łącząc trzy odrębne dyscypliny - filozofię europejską od Kartezjusza do współczesności, psychoanalizę Freudowsko-Lacanowską i neuronaukę afektywną - Johnston i Malabou triangulują życie emocjonalne podmiotów afektywnych zgodnie z konceptualizacją filozofii i psychoanalizy z neuronauką. Ich eksperymenty przynoszą różne rezultaty. Johnston stwierdza, że psychoanaliza i neurobiologia mogą się wzajemnie wzbogacać, choć neuronauka afektywna wymaga ponownego rozważenia, czy afekty mogą być nieświadome. Badanie tej trudnej kwestii ma głębokie implikacje dla teoretycznej i praktycznej analizy, a także filozoficznego rozumienia emocji.
Malabou uważa, że naukowe badania mózgu poważnie problematyzują ustalone pojęcia podmiotowości afektywnej w filozofii kontynentalnej i analizie freudowsko-lacanowskiej. Konfrontuje filozofię i psychoanalizę z czymś, czego żadna z tych dziedzin poważnie nie rozważała: pojęciem cudu i zimnym, niepokojącym obliczem tych, którzy zostali dotknięci chorobą lub urazem, tak że nie są już dotknięci emocjonalnie. Stawką w tej wymianie są niektóre z najważniejszych twierdzeń filozofii dotyczących relacji między subiektywnym umysłem a obiektywnym ciałem, struktur i dynamiki nieświadomych wymiarów życia psychicznego, roli emocji w czynieniu nas ludźmi oraz funkcjonalnych różnic między filozofią a nauką.
