Nostalgia za przyszłością: Afryka Zachodnia po zimnej wojnie

Opinie czytelników

Nostalgia za przyszłością autorstwa Charlesa Piota analizuje przemiany społeczno-polityczne w Togo po zimnej wojnie, koncentrując się na wzajemnym oddziaływaniu globalizacji, postkolonializmu i lokalnych doświadczeń. Poprzez osobiste narracje i antropologiczne spostrzeżenia, Piot bada tematy religii, tożsamości i zmian społecznych, czyniąc złożoną rzeczywistość postzimnowojennego Togo dostępną i zrozumiałą dla czytelników.

Książka jest dobrze zorganizowana i łatwa do śledzenia, łącząc teorię z osobistymi historiami, które ilustrują kulturowy i polityczny krajobraz Togo. Czytelnicy doceniają styl pisania Piotra, który jest wciągający i unika wrażenia podręcznika. Kluczowe tematy, takie jak wpływ zielonoświątkowców, wiza loteryjna i przejście od dyktatury do kościoła, zapewniają zniuansowane zrozumienie kondycji Togo. Książka ta jest wysoce zalecana dla osób zainteresowanych antropologią, studiami postkolonialnymi i historią Afryki Zachodniej.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że pierwszy rozdział, który koncentruje się bardziej na teorii, jest mniej wciągający w porównaniu z resztą książki. Ponadto pojawiły się skargi dotyczące fizycznej jakości książki, z doniesieniami o wypadaniu stron z powodu słabej oprawy.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Nostalgia for the Future: West Africa After the Cold War

Zawartość książki:

Od zakończenia zimnej wojny w Afryce nastąpił dramatyczny wzrost nowych zjawisk politycznych i religijnych, w tym wypatroszonego sprywatyzowanego państwa, neoliberalnych organizacji pozarządowych, zielonoświątkowców, odrodzenia oskarżeń o czary, kultury oszustw i oszustw, a w niektórych krajach niemal powszechne pragnienie emigracji.

Opierając się na badaniach terenowych w Togo, Charles Piot sugeruje, że nowa biopolityka po suwerenności państwa zmienia oblicze jednego z najbiedniejszych regionów świata. W kraju, w którym gra w loterię Departamentu Stanu USA jest narodową rozrywką, a przewaga cyberkawiarni i oddziałów Western Union sygnalizuje powszechne pragnienie połączenia się z resztą świata, „Nostalgia za przyszłością” jasno pokazuje, że kulturowy i polityczny teren, który leży u podstaw teorii postkolonialnej, uległ zmianie.

Aby nakreślić ten nowy teren, Piot wchodzi w krytyczny dialog z wieloma ważnymi teoretykami, w tym Agambenem, Hardtem i Negrim, Deleuze'em i Mbembe. Rezultatem jest zręczne przeplatanie bogatych obserwacji togijskiego życia z głębokim wglądem w nowy, zglobalizowany świat, w którym to życie się toczy”.