Ocena:
„Nostalgia za przyszłością” Charlesa Piota to etnograficzna eksploracja Togo po zimnej wojnie, badająca skrzyżowanie globalizacji, religii i polityki. Książka wykorzystuje osobiste narracje i analizę teoretyczną, aby zrozumieć, w jaki sposób transformacja Togo wpłynęła na jego społeczeństwo i kulturę, szczególnie w odniesieniu do upadku dyktatury i rozwoju zielonoświątkowców i organizacji pozarządowych.
Zalety:Książka jest chwalona za wciągający styl narracji, osobiste historie, które dodają głębi i wnikliwą analizę zmian społecznych w Togo. Czytelnicy docenili zdolność Piotra do przeplatania osobistych doświadczeń z szerszymi tematami globalizacji i postkolonializmu, dzięki czemu jest to fascynująca i zrozumiała lektura, szczególnie dla osób studiujących Afrykę Zachodnią.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali pierwszy rozdział za zbyt teoretyczny i trudny do zaangażowania, czując, że umniejsza to ogólną przyjemność płynącą z książki. Ponadto odnotowano problemy z fizyczną oprawą książki, która według niektórych czytelników łatwo rozpadała się podczas czytania.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Nostalgia for the Future: West Africa after the Cold War
Od zakończenia zimnej wojny w Afryce nastąpił dramatyczny wzrost nowych zjawisk politycznych i religijnych, w tym wypatroszonego sprywatyzowanego państwa, neoliberalnych organizacji pozarządowych, zielonoświątkowców, odrodzenia oskarżeń o czary, kultury oszustw i oszustw, a w niektórych krajach niemal powszechnej chęci emigracji.
Opierając się na badaniach terenowych w Togo, Charles Piot sugeruje, że nowa biopolityka po suwerenności państwa zmienia oblicze jednego z najbiedniejszych regionów świata. W kraju, w którym gra w loterię Zielonej Karty Departamentu Stanu USA jest narodową rozrywką, a przewaga cybercaf s i oddziałów Western Union sygnalizuje powszechne pragnienie połączenia się z resztą świata, Nostalgia za przyszłością jasno pokazuje, że kulturowy i polityczny teren, który leży u podstaw teorii postkolonialnej, uległ zmianie.
Aby nakreślić ten nowy teren, Piot wchodzi w krytyczny dialog z wieloma ważnymi teoretykami, w tym Agambenem, Hardtem i Negrim, Deleuze'em i Mbembe. Rezultatem jest zręczne przeplatanie bogatych obserwacji togijskiego życia z głębokim wglądem w nowy, zglobalizowany świat, w którym to życie ma miejsce.
