Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Noopiming: The Cure for White Ladies” autorstwa Leanne Betasamosake Simpson to wyjątkowe i pomysłowe dzieło literackie, które łączy prozę, poezję i opowieści rdzennych mieszkańców. Eksploruje tematy kolonializmu, tożsamości i społeczności z perspektywy siedmiu postaci, dzięki czemu jest to lektura skłaniająca do refleksji. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali nieliniową strukturę i odniesienia kulturowe za wyzwanie, inni docenili głębię i kreatywność pisania.
Zalety:⬤ Unikalny styl narracji łączący prozę i poezję.
⬤ Prowokujące do myślenia tematy związane z kolonializmem, tożsamością i społecznością.
⬤ Piękny język i żywe obrazy.
⬤ Oferuje głębokie zanurzenie w rdzennej kulturze.
⬤ Czytelnicy uznali ją za transformującą i wpływową.
Wady:⬤ Nieliniowa struktura może być myląca dla niektórych czytelników.
⬤ Wymaga pewnego poziomu wiedzy kulturowej, której niektórym może brakować.
⬤ Niejasny język i koncepcje mogą zrazić niektórych czytelników.
⬤ Niektórzy uznali ją za gęstą i trudną do strawienia.
(na podstawie 14 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Noopiming: The Cure for White Ladies
Zawartość książki:
Wielokrotnie nagradzana gawędziarka i pisarka Nishnaabeg Leanne Betasamosake Simpson powraca z odważną reimaginacją powieści, która łączy narrację i poetyckie fragmenty poprzez ostrożną i zaciekłą rekultywację estetyki Anishinaabe.
Mashkawaji (oni / oni) leżą zamrożeni w lodzie, pamiętając dawno miniony czas beznadziejnego związku, a teraz znajdując wolność i ukojenie w odizolowanym zawieszeniu. Przedstawiają nam siedmiu głównych bohaterów: Akiwenzii, starca, który reprezentuje wolę narratora; Ninaatig, drzewo klonowe, które reprezentuje ich płuca; Mindimooyenh, starą kobietę, która reprezentuje ich sumienie; Sabe, olbrzyma, który reprezentuje ich szpik; Adik, karibu, który reprezentuje ich układ nerwowy; Asin, człowieka, który reprezentuje ich oczy i uszy; i Lucy, człowieka, który reprezentuje ich mózg. Każdy z nich próbuje obcować z nienaturalnym światem miejskich osadników, światem bandaży SpongeBoba, torebek Ziploc, plecaków Fjällräven Kånken i kubków do kawy ozdobionych logo instytucji. Każdy z nich przeszukuje świat przyrody tylko po to, by odkryć, że te kieszenie, które wciąż istnieją, są własnością, są zamknięte, policzone i skonsumowane. Odcięci od natury, bohaterowie są odcięci od swoich naturalnych jaźni.
Noopiming to w języku anishinaabemowin „w buszu”, a tytuł jest odpowiedzią na wspomnienia angielskiej kanadyjskiej osadniczki i pisarki Susanny Moodie z 1852 roku Roughing It in the Bush. Czytanie pracy Simpsona jest aktem dekolonizacji, degentryfikacji i świadomego oporu wobec utrwalania i rozpowszechniania wielowiekowych kolonialnych mitów. To przeżyte doświadczenie. To otwarcie się na świat żyjący ludźmi, zwierzętami, przodkami i duchami, którzy wszyscy są zajęci codzienną pracą uzdrawiania - uzdrawiania nie tylko siebie, ale także poszczególnych elementów sieci, która łączy ich wszystkich razem. Wejdź i daj się zmienić.
